Jazz up your lingerie

Een paar keer per jaar kom je een klassieke film tegen die meteen opgenomen kan worden op de  lievelingslijst. Films die in een top 100 staan waar ook de beste klassiekers op staan, zoals in mijn geval , The Great Race en The Sound of Music op staan.


De zaterdagmorgen film van 16 mei 2015 is zo'n film.
The Smiling Lieutenant met Maurice Chevalier, Claudette Colbert en Miriam Hopkins. Van één van de beste klassieke film-regisseurs Ernst Lubitsch. De man die ook verantwoordelijk is voor The Shop Around the Corner en Design for Living.


De film begint met als de leger-kleermaker aan de deur van die bij Luitenant Nikolaus 'Niki' von Preyn komt met een rekening die betaald moet worden. Als hij bij de deur is belt hij tevergeefs een paar keer aan. Er wordt niet opengedaan. Een paar tellen later komt er een mooie blondine de trap opgelopen en aan de deur gekomen doet ze een geheim ritmisch klopje op de deur. De deur gaat onmiddellijk open.

Tegelijk gaat er naast de deur een lamp aan en even later weer uit. De mooie dame komt breed lachend de deur uitgewandeld. Even daarna zie je Niki op het bed zitten in zijn "Hugh Hefner" outfit.
Meteen is het duidelijk dat het hier om een Pre-Code gaat en dat het wordt gesuggereerd dat de dame een nachtje bij de luitenant is gebleven.

Het verhaal is een mengeling van blijspel en een sprookje met een koning en een prinses uit een fantasieland genaamd Flausenthurm. Een buurland van Oostenrijk. Waar onze luitenant Niki in het leger zit.
Op een dag zijn de koning en de prinses op bezoek in Wenen en rijden per rijtuig naar het kasteel van de keizer.   

Niki staat op wacht en lacht en knipoogt naar zijn vriendin aan de overkant maar op dat ogenblik komt het rijtuig van de koning en prinses langs en de prinses denkt dat hij naar hem lonkt.



Nikolaus 'Niki' von Preyn wordt vertolkt zoals alleen Maurice Chevalier dat kan. Hij is geweldig in het overbrengen van dubbelzinnigheden (en dat zijn er een heleboel)  maar weet toch ten alle tijden een heer te blijven.


Niki is vrouwenversierder maar ook een vrouwenliefhebber. Een man die vrouwen voor zich weet te winnen door interesse in hen en hun hobbies te tonen. Hij behandeld vrouwen die bij hem "voor het ontbijt blijven" met respect. Integendeel wil hij juist graag dat vrouwen initiatief tonen.



Stralend middelpunt zijn Claudette Colbert als Franzi, de vriendin van Niki en Miriam Hopkins als prinses Anna. Ze beginnen in eerste instantie als rivales van elkaar maar al snel dikke vriendinnetjes worden als Franzi  Anna helpt een moderne dame te worden.



The Smiling Lieutenant, gemaakt in 1931 is een sprankelende, sexy en mondaine komedie die ondanks dat ie voornamelijk over seks gaat net als Maurice Chevalier stijlvol blijft.
Liefde!










Film aanrader sites.

Ik was van plan mijn "zaterdagmorgen-film" verslag te schrijven toen ik tijdens het loggen van de film op mijn twee favoriete film sites. Letterboxd en ICeckMovies me bedacht.
Het verslag van de zaterdagmorgen film komt er nog wel aan maar eerst wilde ik het over film sites en film aanrader sites hebben.

De lente en zomer zijn naast veel fietsen en wandelen ook de tijd van een heleboel films kijken. Nu dat bijna al mijn series hun seizoensfinale hebben gehad en de "komkommertijd" ingaat is dit de kans om weer meer films te gaan kijken. Om voor een goede film te kiezen heb je soms een beetje hulp nodig.

Als je heel erg veel van lezen houdt is er o.a. Goodreads, als je vreselijk veel van muziek houdt is er Last.fm.
Sites die je als je van het ene boek of muziekstuk hebt genoten, voor jou een gelijke vinden. Meestal aan de hand van de informatie van de gebruikers van de site.
Ligt je passie in film dan zijn daar ook sites voor.

Ik zal mijn favorieten opsommen.

•  IMDB

De filmsite der filmsites. Zonder deze site konden de anderen niet bestaan.
IMDB is de site voor als je achtergrond informatie wilt hebben. Mijn lievelingsonderdeel is de trivia.

(Informatie bij de film Anna Karenina (1935))

 Jammer alleen van overbodige negativiteit op de boards die zo slecht in de gaten worden gehouden. Na 1 topic over hoe lelijk en overgewaardeerd je een acteur of film vindt weten we het wel. *gaap*

• Criticker

Een voor mij ietwat schreeuwerige site qua design, als je binnen komt staat er te veel informatie tegelijk op de site. Iets wat bij mij nogal hard binnenkomt.
Maar wat de site qua design inlevert krijg je terug in de vorm van de Film Database
Deze manier van zoeken is goed voor als je een film zoekt waar je op dat moment voor in de stemming bent.
Bijvoorbeeld een populaire Franse actie en of komedie uitgebracht tussen 1960 en  1967

• Allmovie

Professionele filmsite van  All Media Network en zustersite van AllMusic.
De persoonlijke aanraders zouden nog wat verbeterd kunnen worden. Natuurlijk, ik hou erg veel van Dreamworks en Pixar films maar ik zou graag ook wat meer aanraders voor bijvoorbeeld wat pre-code films willen zien.
Gelukkig overtreft de superieure zoekfunctie deze tekortkoming.
Je kunt niet alleen het jaartal en het genre opgeven. Je kunt ook helemaal "de bui" van de film kiezen

*voegt film toe aan "watchlist"*

• Movielens 

Bedacht door de afdeling Computerwetenschappen en techniek van de Universiteit van Minnesota. In het begin een simpel functionele site zonder een uitdrukkelijk design. Recentelijk een nieuw mooi uiterlijk gekregen zonder dat de functionaliteit achteruit is gegaan. 
Movielens is nog steeds een van de zoniet de beste aanradersite. 

Je kunt er sowieso nog steeds kiezen voor de oude site. En de altijd handig "tuner."

ICheckMovies
Een site bedacht door Nederlanders, Studio Donder te Nijmegen.
Deze site heeft een aanrader functie maar het gaat natuurlijk allemaal over de "Awards."

Hetzelfde als buttons of stickers verzamelen. Ik betwijfel of ik ooit een gouden trofee ga bemachtigen want er zijn een aantal films die ik weiger te zien. Gelukkig ben ik niet competitief ingesteld en is de enige waar ik een wedstrijdje mee doe mezelf :)
Ik ben van plan deze lente of zomer een zilveren musical trofee te winnen.

• Letterboxd

De meest serieuze, pretentieuze site en meteen ook voor mij de meest intimiderende. Op deze site rondklikken voelt een beetje hetzelfde als ik in mijn eentje de Concerto in de Utrechtse straat binnen zou wandelen.
Op Letterboxd kun je geen hapklare aanraders vinden maar moet je meer zelf op onderzoek uit. Als je een film hebt gevonden die je graag wil zien lees je van de andere gebruikers een recensie. Ook al is deze site toegankelijk voor amateurs (zoals mij) staan er vaak bij de films echte weloverwogen professionele recensies geschreven. Ik vind het leuk om deze te lezen en wat te leren over de films waar ik naar wil kijken. Soms echter zijn de recensies iets te droog wat mij betreft. Ik hou nou eenmaal waar van ik hou, ik doe niet aan "guilty pleasures" en en ben ik voor 97% ironievrij.

Letterboxd behoort tot mijn persoonlijke topsites. Ik vind het erg fijn om precies te weten op welke datum ik welke film heb gezien. Ook al gaat het om vorig jaar of het jaar ervoor.

Mijn meest huidige lijst

Ook of je de film al eens eerder hebt gezien

Grace and Frankie & Nine to Five

Mijn nieuwe favoriete Netflix serie is Grace and Frankie. Met grootheden Jane Fonda, Lily Tomlin, Sam Waterstone en Martin Sheen.
De serie is van Marta Kaufman, de bedenkster van de serie Friends en gaat over twee vrouwen op leeftijd die na veertig jaar huwelijk van hun respectieve partners te horen krijgen dat deze met elkaar willen trouwen. Sol (Sam Waterstone) en Robert (Martin Sheen) zijn advocaten en zakenpartners maar ze zijn ook meer van elkaar.
In de eerste serie (hopelijk komt er een tweede!) wordt verteld over hoe Grace (Jane Fonda)  en Frankie (Lily Tomlin)  om gaan met het verlies van hun mannen en hoe ze nu verder moeten in het leven. Bijgestaan door hun vrienden en familieleden.

Dit is niet de eerste keer dat Jane Fonda en Lily Tomlin met elkaar gewerkt hebben
Op Tumblr zag ik ook steeds plaatjes voorbij komen van de film Nine to Five, een film uit 1980 die ik ook al een flink tijdje op mijn Letterboxd "watchlist" had staan en na Grace and Frankie in een klein weekje letterlijk verslonden te hebben was deze film voor mij een logische keuze.
Niet alleen is Nine to Five een film van Jane Fonda en Lily Tomlin, in deze film is een derde hoofdrol weggelegd voor Dolly Parton.
In deze film sluiten deze van elkaar geheel verschillende vrouwen vriendschap met elkaar en nemen het samen op tegen hun incompetente seksistische baas.

 

Nine to Five is een aanrader als van verhalen met vrouwen in de hoofdrol houdt die het met van hun eigenzinnigheid, humor en hun vriendschap met elkaar het opnemen tegen de patriarchie (en wie houdt daar nou niet van :))
Ondanks dat deze film uit 1980 komt is hij nog steeds relevant.

Why do you want to dance? Why do you want to live?

Het was eigenlijk mijn plan om The Red Shoes tijdens de kerstdagen vorig jaar te kijken.
Ik had een lijstje gemaakt met films die ik bij de feestdagen vond passen.
Daar op stonden een aantal voor mij welbekende films, zoals The Wizard of Oz en Singin' in the Rain maar ook een paar die ik nog niet gezien had.

The Red Shoes is een Britse film gebaseerd op het gelijknamige sprookje van Hans Christian Andersen, eigenlijk meer een soort van parallel dan gebaseerd op.

De film gaat over een ballerina, Vicky Page, gespeeld door de echte ballerina Moira Shearer. Haar enige wens in het leven is om te dansen.

De film begint met de voorstelling van Hearts of Fire, een voorstelling waar zowel Vicky Page als Julian Craster, vertolkt door  Marius Goring¹ naar toe zijn gekomen hoewel ze elkaar nu nog niet ontmoeten. Julian is een arme muziek student en zit helemaal bovenin de zaal, oftewel de "Nosebleed section" en Vicky zit bij haar tante, Lady Neston (Irene Browne) in een loge.

Tante Neston stuurt via een bode een briefje naar Boris Lermentov, meesterlijk vertolkt door Anton Walbrook, de baas van het dansgezelschap met dezelfde naam.

Lermentov is uitgenodigd op een feestje dat door Vicky's tante is georganiseerd met de bedoeling om hem naar het gedans van Vicky te laten komen kijken...iets wat niet precies uitpakt zoals Tante Neston had bedoeld maar toch voor Vicky een kleine doorbraak wordt.

Vicky zal eerst dansen in de achtergrond (volgens mij heet dat in het klassiek ballet Corps de Ballet) maar als Prima Ballerina Irini Boronskaja (Ludmilla Tchérinazich) aankondigd dat ze zich heeft verloofd en zal stoppen met dansen, krijgt Vicky de kans om de hoofdrol te spelen in de opkomende balletvoorstelling van De Rode Schoentjes.

Boris Lermentov heeft haar zien dansen in Het Zwanenmeer en ziet wel wat in haar talent.

Onderwijl heeft Boris een nieuwe dirigent aangenomen, de jonge Craster.  Julian had naar hem geschreven omdat hij eigenlijk de componist was van Hearts of Fire. Hij was toen die avond naar het muziekstuk komen kijken (luisteren) om naar zijn professor te komen kijken. Hij en zijn medestudenent herkende in de muziek van Professor Palmer (Austin Trevor) voor hen wel heel bekende stukken.

Na een demonstratie van zijn talent geeft Lermentov Julian de kans om de muziek voor De Rode Schoentjes te schrijven. 

Tijdens de repetities zijn Vicky en Julian eerst nogal koppig tegen elkaar maar uiteindelijk bloeit er iets moois tussen hen op.

Boris, de nogal wat supercreepy, bezitterige, jaloerse en manipulatieve hork komt hier achter vind dit alles behalve leuk. Hij ontslaat Julian en laat Vicky kiezen tussen voor hem dansen en haar liefde voor Julian. Met een zeer treurige afloop.

In het originele verhaal gaat het over het weesmeisje Karin, die door een rijke dame geadopteerd is en op een dag in een winkel, tegen de zin van haar adoptiemoeder, een paar rode schoentjes koopt. Ze moet ze van de oude dame de rode gaan ruilen voor zwarte maar stiekem houdt het meisje de rode schoenen.

Op een zondag roept de oude dame het meisje bij haar om te vertellen dat ze zich niet lekker genoeg voelt om naar de kerk te gaan. Ze vraag Karin om alleen naar de kerk te gaan maar deze is ongehoorzaam en trekt in plaats van zwarte schoenen haar rode schoenen aan en in plaats van naar de kerk gaat ze naar een bal.

De schoentjes zijn echter toverschoenen en als Karin moe en uitgedanst is willen de schoenen niet meer van haar voeten loskomen. De schoentjes willen dansen en dansen en dansen en zij is genoodzaakt mee te dansen.

Totdat ze uitgeput bij een beul aankomt en die ziet er niets anders op dan haar voeten af te hakken.

Ik had vroeger cassettebandjes van Het Nieuw Rotterdam's Toneel en daar zat onder andere ook de Rode Schoentjes bij maar daar ging het verhaaltje net iets anders. Ze wilden je vast als kind niet al te veel traumatiseren dus in die versie komt Karin een oude soldaat tegen die net doet of ie de schoentjes zwart wil poetsen en dan laten ze vanzelf los.

Het zien van The Red Shoes is een must voor elke vintage filmliefhebber.

Een prachtig visuele traktatie met uiteraard een heleboel ballet, prachtige decors en kostuums.

Ik ben echter toch wel blij dat ik er tijdens de feestdagen niet aan toe was gekomen.

Vicky hakt weliswaar haar voeten er niet af, het thema van de bezitterige Lermentov en uiteindelijk Vicky's grote opoffering zijn toch wel wat erg duister voor in een tijd van het jaar waarin juist het licht centraal staat.

1 Marius Goring heeft ook meegedaan met de 1967 Doctor Who serial The Evil of the Daleks dus als het eventueel mogelijk is ga ik daar eens naar op zoek. 

"Connect the dots and beeps" 01

Ik weet niet of anderen dit spelletje ook spelen maar ik vind het heel erg leuk om via Spotify via de "Vergelijkbare artiesten” van de ene artiest naar de andere artiest te komen in een geheel ander genre.

Dus stel je voor! Voor dit spel of afspeellijst was het voor mij de uitdaging om van I Swear van All-4-One  (we hebben gisteren weer eens een keertje naar Despicable Me 2 gekeken) naar Can I Play With Madness van Iron Maiden te komen. Het aantal stappen maakt niet uit, hoe langer de playlist hoe leuker :)

Het is een leuke manier om eens naar muziek te luisteren die je normaal niet zo vaak draait. Ik luister zelf niet zo vaak naar rap of hiphop maar soms zitten daar ook best leuke dingen bij.
Ik ben nogal een grote Buffalo Springfield en Stephen Stills liefhebber en ik was prettig  verrast door nummer 15 op de lijst "He Got Game" van Public Enemy en Stephen Stills. Stephen's stem is een beetje krakerig omdat ie natuurlijk al een jaartje ouder is maar ik vind 'm nog steeds erg mooi.

luister hier


of



(+ bonus track Ace of Spades van  Motörhead)

Samen Uit en De Late Rembrandt

Sinds een tijdje ben ik lid van een groepje mensen die samen er op uit gaan, op culturele uitjes maar ook wandelingen en tripjes naar het bos of dorpjes net buiten Amsterdam horen erbij.

Ik vond het in het begin best wel spannend vanwege dat ik niet zo goed ben in sociale contacten, maar mensen die geïnteresseerd zijn in cultuur kan ik gelukkig best wel goed mee praten. 

De groep heeft zijn basis in buurtcentrum Het Claverhuis (Facebook site) op de Elandgracht en staat onder onder begeleiding van sociaal cultureel werkster Caroline Marsman (linkedIn)

Sinds kort hebben we de naam Samen Uit en zit er een Facebook site aan te komen. 

Elke eerste maandag van de maand komen wij bij elkaar (behalve met feestdagen dan schuift het een maandag op) en spreken we af wat we de komende maand gaan ondernemen.

Het eerste uitstapje waar ik ben mee geweest was naar de Late Rembrandt tentoonstelling in Het Rijksmuseum,  een tentoonstelling waar ik een paar weken eerder al naar toe was geweest maar die zeker een paar keer gezien kan worden.

Rembrandts late werk is zeer bijzonder vanwege de spiritualiteit van de Schilderijen. Zoals gebruikelijk in de zeventiende eeuw waren de onderwerpen van schilderijen vaak scenes uit bijbelse en mythologische verhalen. Rembrandt koos er vaak voor om "in te zoomen" op de mensen waar de verhalen over gingen. Zoals bijvoorbeeld het schilderij van Batseba.  

Batseba is de vrouw van Uria maar Koning David ziet haar op een dag baden en wordt verliefd op haar. Hij is zo verliefd dat hij besluit Uria naar de frontlinie van de oorlog te sturen omdat dit opzeker zijn dood betekend en dan David ongehinderd met Batseba trouwen.

Het tafereel wordt vaak afgeschilderd met de Koning, een bode en Batseba die geschrokken is maar Rembrandt koos ervoor om Batseba met een brief van David af te beelden...in tweestrijd of ze trouw zal zijn aan haar man Uria of aan de koning.

De mooie Badende Batseba hangt normaal gesproken in het Musée du Louvre in Parijs

Naast schilderijen bevat de tentoonstelling ook een aantal etsen en pentekeningen. Waarvan de meest beroemde die van Elsje Christiaens zijn. Twee pentekeningen van het ter dood veroordeelde Deense meisje vanwege de door haar gepleegde moord op haar hospita.

Deze tekeningen zijn ook behandeld in de NPO documentaire serie over De Gouden Eeuw. In de achtste aflevering Arme Elsje

De tentoonstelling van De late Rembrandt duurt nog tot 17 mei  en is helaas al helemaal volgeboekt en is het niet meer mogelijk om kaarten te bestellen. 

Als je net als mij niet goed reageert op grote drukte van mensen hoop ik dat je een kaartje voor het eerste tijdsblok hebt kunnen bemachtigen. Ik raad je aan om nadat je het trappenhuis bent ingelopen de ruimte met de tijdsbalk in te lopen en de tentoonstelling in OMGEKEERDE VOLGORDE te wandelen.

Als je in het bezit bent van een smartphone kun je via Itunes of de Google Play Store de Rijksmuseum app downloaden. Via deze app kun je de speciale Late Rembrant tour downloaden maar aangezien je je eigen route neemt kun je beter voor Zoek op nummer kiezen.. Vergeet niet een koptelefoontje mee te nemen. 

En voor de mensen die niet in het bezit zijn van een smartphone...hetzelfde geld voor als je de audiotour die je bij de balie kunt kopen voor vijf euro. Deze tour is hetzelfde als in de app en betaal je voor het lenen van het audioapparaat en de koptelefoon. Het is het zeker waard om deze audiotour te doen omdat je altijd meer informatie krijgt dan de informatie die naast de kunstwerken hangt. 

Mocht je niet voor het eerste tijdsblok gekozen te hebben of was deze al uitverkocht raad ik hetzelfde aan maar omdat dit latere blokken zijn en er dus al mensen, die de rest van de tentoonstelling gezien hebben in de laatste zalen aanwezig zullen zijn, zal het zeker drukker aanvoelen. 

Het is aan te raden om van te voren voldoende (water) te drinken. Onder het trappenhuis is een ruim en schoon toilet waar je kunt plassen en waar je even tot rust kunt komen. 

Je kunt eventjes in het traphuis blijven staan om ook even de mooie lampen te bekijken. 

Na de tentoonstelling kun je ook nog even de ruimte inwandelen tegenover de speciale Late Rembrant balie.

Rijksmuseum checklist

• Een klein tasje om spulletjes in te doen, kleine tasje mogen mee naar binnen. 
• Een flesje water ( beter niet mee naar binnen nemen en achter te laten bij de garderobe of in je kluisje) 
• Een 50 cent muntje voor een kluisje ( Je krijgt na afloop je muntje terug) 
• Snoepjes om op te sabbelen
• Je smartphone met koptelefoon ( "noice canceling" )  of vijf euro om een audiotour te kopen

Veel plezier!