Ik zou kunnen zeggen dat dit is om awards bij icheckmovies te winnen maar veel films die ik kijk staan eigenlijk niet zo hoog in de lijsten.
Van de 3 films die ik in deze 1970's editie van "Top 3 van de beste films die ik in 2013 heb gezien" staat Harold and Maude in de meeste "officiële" lijsten, The Goodbye Girl staat in maar drie en Butterflies Are Free in geen eentje.
- The Goodbye Girl (1977)
Eigenlijk ben ik een beetje aan het valsspelen want dit was niet de eerste keer dat ik deze film hebgezien, ik heb 'm ooit heeeeeeel lang geleden samen met mijn moeder op tv gezien, heel HEEL lang geleden
Ik was misschien was ik iets van 10 of 11 ofzo en dat is wat jong om de film echt helemaal goed te kunnen begrijpen.
Daarom mag ik 'm van mezelf als eerste keer tellen want het enige wat ik me kon herinneren was dat Richard Dryfuss zijn karakter Garfield van zijn achternaam heette en dat weet ik omdat ik vroeger (en misschien nog wel een beetje) verzot was van de strip met de dikke kat met dezelfde naam.
in een appartement wonen dat door de ex-vriend zonder waarschuwing is verhuurd aan Elliot Garfield, net als de ex-vriend ook een acteur.
Eerst wil Paula niets van Elliott weten en probeert hem buiten te houden, door de deurketting erop te doen maar het regent dat het giet en Paula krijgt medelijden en laat hem uiteindelijk toch binnen.
Eerst is de verstandhouding nogal stroevig want een vreemde man in je huis is toch een hele aanpassing maar er bloeit uiteindelijk toch iets moois op tussen Paula en Elliot.
Maaaarrr... Elliot is natuurlijk wel een acteur met alle voor en nadelen die daar aan vastkleven en de vraag is of de relatie stand zal houden.
The Goodbye Girl is een fijne en intelligente romantische komedie met eerste klas acteurs en grappige momenten.
Bijvoorbeeld als Paula aanklopt bij Elliott die op zijn kamer, in zijn nakie gitaar zit te spelen (Hij doet dit als hij niet kan slapen)
Paula McFadden: Are you decent?
Elliot Garfield: I am decent.
Paula McFadden: I thought you said you were decent.
Elliot Garfield: I am decent. I also happen to be naked.
- Butterflies Are Free (1972)
Hoewel Butterflies Are Free een jaren zeventig film is heeft ie wel de sfeer van een jaren zestig film maar dat komt vooral door Goldie Hawn die Jill Tanner, een coole hippie chick, speelt....of misschien was Goldie Hawn ook wel écht een hippie? Ik moet dan vooral denken aan haar verschijning in Rowan & Martin's Laugh-In waarin je haar geregeld in bikini en bodypaint kon zien dansen.In Butterflies Are Free komt ze als vrij bloemenmeisje naast Don Baker ( Edward Albert) een knappe jongeman te wonen. Deze jongen is blind geboren en woont sinds een tijdje op zichzelf, dit tegen de wens in van zijn liefdevolle maar dominante moeder.
Don en Jill worden verliefd op elkaar maar Don is erg beschermd opgegroeid en Jill is een fladdervleugel met bindingsangst.
Het mooiste aan Butterflies Are Free is dat Don ondanks dat hij blind is probeert zijn leven ten volle te leven en tracht los te komen van zijn moeder.
Zijn blindheid wordt, zoals het hoort, op een prettige en luchtige manier besproken.
- Harold and Maude
Dit is een film waar ik al heel vaak over gehoord had maar nog nooit had gekeken.Toen wij nog jongerentheater maakte en bij Mary Dresselhuys op bezoek mochten komen voor advies, in haar gezellige huis in de rivierenbuurt, vertelde zij ons over de vriendschap die was ontstaan tussen haar en Dirk Zeelenberg nadat ze dit als toneelstuk in de jaren 90 hadden gedaan.
Nu dat ik de film gezien heb zou ik graag over een tijdmachine willen beschikken en terug gaan om het te gaan zien.
Harold and Maude gaat over een jongeman, Harold die geobsedeerd is door de dood (dit heeft een reden die later uitgelegd wordt) en voor zijn plezier naar begrafenissen gaat.
Op een van de begrafenissen ontmoet hij Maude, een pittige dame op leeftijd.
Op een van de begrafenissen ontmoet hij Maude, een pittige dame op leeftijd.
Maude heeft, mede dankzij haar verleden, schijt aan alles en leeft haar leven ten volste en laat Harold zien hoe je van het leven moet genieten.
Harold and Maude is een prachtige film met grappige en droevige momenten en een bitterzoet einde.
Vooral Ruth Gordon is schitterend als Maude maar ook Bud Cort als Harold is een genot (cutie!)
