The Man from U.N.C.L.E. (2015 film)

Een tijdje geleden was ik begonnen met het schrijven van recencies maar ik had mezelf de moeilijke taak gegeven om in deze recencies nooit negatief te zijn. Iets wat mijn oma vroeger zei: “ Het is o zo makkelijk om het kroontje er af te halen maar moeilijker om het kroontje er op te zetten." Een sentiment dat ik in ere wil houden.

En nu wilde ik dus een recencie schrijven over de nieuwe The Man from U.N.C.L.E film maar dat is helemaal niet zo moeilijk want ik heb van *iedere* seconde enorm genoten.

Vorige week ofzo las ik ergens dat als je een fan bent van de vintage serie dat het een beetje wennen is omdat de film nogal anders is en dat vooral de nieuwe Illya anders is dan tv serie Illya en ik ben het daar voor het grootste gedeelte mee oneens. De enige verschillen is dat Armie Hammer een beer van een kerel is en David McCallum net aan 1 meter 70 is (schat ik.) En dat deze nieuwe Illya een zwaarder accent heeft.

Ik vind film Illya qua karakter niet zo heel anders als je er rekening mee houdt dat film Illya en film Napoleon elkaar maar net kennen en dat dit eigenlijk een “prequal” is van de serie. Deze Napoleon en Illya moeten nog aan elkaar wennen en de hechte vriendschap opbouwen die ze in de loop van de serie met elkaar opbouwen. Film Illya is net zo stoicijns als vintage Illya en moet zijn droge humor nog wat verder ontwikkelen. Er waren daarvan al want glimpjes op te vangen in zijn interactie met Gaby.
Ik ben alleen niet zo zeker van Illya's achtergrond verhaal...

Tja en Nu!Napoleon is gewoon Napoleon, hihi :) Henry Cavill is lekker net zo “smarmy” als Robert Vaughn. 

De vader van Gaby is ontvoerd en er moet contact gemaakt worden met haar oom en een gemene dame genaamd Victoria (Elizabeth Debicki). Deze gemene dame en haar organisatie (THRUSH?)  zijn in staat om dankzij Gaby's vader een nucleare bom te maken en het is belangrijk dat daar een stokje voor gestoken wordt.

Napoleon Solo (Henry Cavill), een CIA agent en Illya Kuryakin (Armie Hammer), KGB,  bevinden zich *letterlijk* eerst aan weerszijden van de (Berlijnse) muur maar worden aan elkaar gelinkt om deze  ramp te voorkomen.

Waar het voornamelijk om gaat is de vormgeving. Met name de haarstijl, make-up en kleding van Alicia Vikander als Gaby is heel erg 60s getrouw.

Maar ook de interatie van de twee U.N.C.L.E. agenten is een centraal punt van de film. Deze agenten zijn eerst nog echte vijanden van elkaar maar al snel onstaat er een soort prille “de mijne is veel groter dan de jouwe” relatie, iets wat een aantal erg grappige scenes oplevert. Om uiteindelijk te eindigen met oprecht wederzijds respect voor elkaar.

 Qua geweld is de film iets intenser dan de serie maar niet overdreven veel en een hoop gebeurt gelukkig buiten beeld en wordt er meer gesuggereerd dan dat je daadwerkelijk veel bloed en close-ups te zien krijgt.

Wat mij ook opviel was dat de score of soundtrack van de film de jaren 60 (en 70) stijl van muziek heel erg in ere heeft gehouden, compleet met bongos, iets wat elke jaren 60/70  film en tv serie liefhebber wel weet te herkennen.
En wat ook erg leuk is dat de film afsluit met mijn absolute favoriete Nina Simone liedje
Take Care Of Busines ♥

Het einde van de film doet vermoeden dat er ooit misschien een tweede deel aan gaat komen...
Laten we het hopen...alsjeblieft en driewerf  JA!