Kampioenrozen

Onze pioenrozen staan in de bloei.

 

 

City Streets (1931)

Ik had wel weer eens zin in een film met Gary Cooper ♥

(PAS OP mogelijke "spoilers"!)

City Streets is een film noir die zich afspeelt tijdens de drooglegging. Nan en "The Kid" zijn verliefd maar hij werkt op de kermis in een schiettent en voor Nan is dat niet goed genoeg. Ze wil graag dat hij hetzelfde werk gaat doen als haar (stief?) vader, als afperser in de bier business, want dat verdiend lekker veel. 

Als Nan opgepakt wordt en in de bajes terecht komt veranderd ze van gedachten en wil nadat ze vrij is gekomen niets meer met de maffia te maken hebben. Alleen blijkt The Kid zich al te diep met het gespuis ingelaten te hebben. En dan laat de grote baas ook nog eens zijn oog op Nan vallen...jaloezie en intriges woei!

The Kid & Nan op de kermis.

Het is interessant om Gary Cooper eens in een film te zien

waarin hij niet een onschuldige boerenjongen is maar min of meer een "badboy" speelt.

Gary Cooper heeft nogal een typische manier van acteren en soms komt hij een beetje over als een stijve houten klaas en dat moet je waarderen of niet. Zijn stijl past misschien iets beter bij een film als Mr. Deeds Goes To Town maar Gary Cooper is niet geheel ongeloofwaardig in zijn rol in City Streets. Mede dankzij zijn imposante lengte en en lichaamsbouw komt hij evengoed bedreigend over.

Het is echter Sylvia Sidney's expressieve poppengezichtje  die alle aandacht naar zich toe trekt.

Nan heeft een openbaring in de bak.

Regisseur Mamoulian, toevallig ook de regisseur van Love Me Tonight,  weet hiervan gebruik te maken door in een belangrijke scene haar gezicht in close-up te filmen.

Maar City Streets is een beetje droge kost. Ondanks Mamoulian's dramatische en soms suggestieve stijl van filmen voelt het geheel een beetje kartonachtig aan. De film is ook bijna geheel muziekloos, op een paar momenten na en samen met de slechte geluidskwaliteit van de door mij bemachtigde versie zorgde dit ervoor dat ik me niet volledig betrokken voelde.

☙

Behalve een paar metaforische hints naar seks (voor het huwelijk) valt is de film redelijk netjes. De "Pre-Codeheid" zit hem meer in dat het met The Kid en Nan niet slecht afloopt. Ze hebben allebei geen eerlijk leven geleid maar desondanks krijgen ze hun romantische happy end en rijdt het paar in hun auto lachend de zonsondergang tegemoet.

The Kid - Gary Cooper
Nan Cooley - Sylvia Sidney
Big Fellow Maskal - Paul Lukas
McCoy - William 'Stage' Boyd
Agnes - Wynne Gibson
Pop Cooley - Guy Kibbee 

Love Me Tonight (1932)

Waarom Love Me Tonight?

Ik kende Maurice Chevalier alleen van zijn liedjes en als oude man van zijn rol in de film Gigi, verder was zijn repertoire mij onbekend.
In mijn onderzoek naar Pre-Code films kwam zijn naam bovendrijven en de opmerking "Niemand doet dubbelzinnigheid zoals Chevalier" en dat had me nieuwsgierig gemaakt.

 (Zo goed als ik kan met zo weinig mogelijk "spoilers")
Maurice is een arme maar zeer charmante en vrolijke Parijzenaar die al zingend en lachend door het leven gaat. Hij is van beroep kleermaker en heeft een setje kleren gemaakt voor Viscount Gilbert de Varèze. Maurice heeft echter te horen gekregen dat deze Viscount nooit zijn rekeningen betaald.
Dit laat hij niet op zich zitten en besluit naar het kasteel af te reizen om zijn centjes te gaan halen. Onderweg krijgt hij autopech en terwijl hij wacht tot de auto gerepareerd is redt hij toevallig de prinses wiens paard in de greppel dreigt te vallen. LIEFDE OP HET EERSTE GEZICHT... tenminste voor Maurice want de prinses, waarvan Maurice niet weet dat ze een prinses is, is nogal een ijspegel.
Eenmaal in het kasteel aangekomen wordt Maurice meegesleept in een leugen die de viscount aan zijn oom verteld om niet in de problemen te geraken. Hij verteld dat Maurice een Baron is en deze gaat hier in mee omdat hij dan bij de prinses in de buurt kan blijven.
Hoe zal dit uit gaan pakken?

De romantische musical en comedy (screwball) Love Me Tonight is een genot om naar te kijken, een gezellige film die overloopt van het enthousiasme. Mede dankzij de hoofdrolspeler Maurice Chevalier, die het toppunt is van Franse charme, wordt het dunne verhaaltje opgetild tot een hoger niveau. Samen met de fijne muziek van Rodgers & Hart (ja die Rodgers van The Sound of Music!) is  Love Me Tonight zeer geschikt om een regenachtige dag op te fleuren.
De sets zijn prachtig! Ik heb deze film samen met mijn vader gezien en we vroegen ons allebei af of het een écht kasteel is of een maquette, hoe dan ook het zijn erg sfeervolle beelden. Van lichtvallen wordt mooi gebruik gemaakt om dramatische schaduwen te werpen en zo het decor meer diepte en karakter te geven. 

☙

Ik kan slecht tegen het zien van dierenmishandeling en soms is dat moeilijk te combineren met mijn liefde voor oude films en tv series, toen het met dierenrechten stukken minder nauw genomen werd. Ik los dit op door bepaalde scenes zoals bijvoorbeeld scenes waar een stierengevecht in te zien is of een film waarin gejaagd wordt, door te spoelen.
In Love Me Tonight zit een jachtscéne en wij hielden dus alvast ons hart vast na het zien van het struikelende paard hoe deze zich zou gaan ontvouwen.
Ik zal er verder niets hierover verklappen maar wij waren tevreden over de prachtige oplossing en het was voor mij ook HET moment dat Maurice mijn prinsessenhart heeft ontdooit.

De versie die wij hebben gezien is de gecensureerde versie (de originele versie bestaat niet meer) maar toch zaten er nog pikantigheden in. Het is inderdaad waar dat Maurice Chevalier goed is in dubbelzinnigheid, vooral als ie in het Frans met wiebelwenkbrauwen de camera (ons) toezingt.

En ook de bijrollen zijn spannend, zoals Charles Ruggles als de schalkse Viscount Gilbert de Varèze en Charles Butterworth als de sullige maar ondeugende Count de Savignac.

Duke d'Artelines: “Madame de Beauvoir has been insulted.”
Count de Savignac: “At her age?  Remarkable.”

Maar het is vooral de zinnenprikkelende Myrna Loy die de show steelt als mannengek Countess Valentine.

Vicomte Gilbert de Vareze: Could you go for a doctor?
Countess Valentine: YES... bring him right in

Maurice - Maurice Chevalier
Princess Jeanette - Jeanette MacDonald
Charles Ruggles    - Viscount Gilbert de Varèze
Count de Savignac - Charles Butterworth
Countess Valentine - Myrna Loy   
Duke d'Artelines - C. Aubrey Smith

The Hays Code

Er zijn maar weinig mensen in mijn vriendenkring die mijn passie voor oude Hollywood films delen. Het meest gehoorde commentaar is dat deze oude films saai, langzaam of langdradig en tuttig zijn.
Tja ach, oude films gaan in veel gevallen inderdaad erg langzaam maar dat is voor mij persoonlijk juist een positieve eigenschap. Lekker even geen honderduizenmiljoen prikkels die op je afkomen en die je allemaal moet verwerken maar prettig gedoceerde prikkels.

En ze hebben misschien ook wel een beetje gelijk over de tuttigheid.

Will H. Hays

Sommige oude Hollywood films zijn inderdaad een beetje tuttig en dat komt door de invoering van The Motion Picture Production Code ook wel The Hays Code genoemd, naar Will H. Hays, destijds de hoofd censurist.

Will H. Hays was een presbyteriaanse ouderling die na een aantal schandalen, waaronder die van de vermeende verkrachting van Virginia Rappe door Roscoe "Fatty" Arbuckle, werd aangesteld om het imago terug op te krikken.

Gevolg was een lijstje met regels waar een film aan moest voldoen om door die censuur heen te komen. Zo was het tonen van seks uit den boze, mochten er geen openlijk drugs of drank genuttigd worden, geen blanke slavernij getoond worden (wel zwarte ? O_o)  of homoseksualiteit of een boef waar je eventueel sympathie voor zou kunnen hebben.
Wikipedia artikel over de Hays Code 

  Pre-Code Hollywood

Poster voor Design for Living

In een periode tussen 1930 en 1935, tussen de komst van geluid en voor het invoeren van deze code werden natuurlijk ook gewoon films gemaakt...de zogenaamde "Pre-Code Movies".

Marlene Dietrich

Schandalige films zoals bijvoorbeeld Design For Living, over een driehoeksverhouding tussen een vrouw en twee mannen, Animal Crackers en Horse Feathers van The Marx Brothers met hun gewaagde grappen.

Of wat dacht je van een sexy androgyne Marlene Dietrich in een mannenpak in Morocco...ooh làlà :D

Films die dus bij lange na niet tuttig zijn. 

 (bron foto's )

Head 'em up, move 'em out.

Al was High Noon dan niet een standaard western, dankzij deze film hadden we besloten nog wat meer van het Western genre uit te proberen en kwamen er zo op het eerste seizoen van de klassieke tv serie Rawhide te lenen. Deze serie uit einde jaren 1950 en begin jaren 60 gaat over een groep ECHTE cowboys die met een kudde "beeves" van San Antonio naar Sedelia trekken en onderweg allerlei avonturen beleven. Ze komen van alles tegen, van Duitse klokkenmakers tot artiesten in een rondreizend circus.
Het is misschien cliché maar het leukste vind ik het als alle vaste karakters bij elkaar zijn en er spannende dingen rondom het kampvuur afspelen of als ze gewoon gezellig zitten terwijl Wishbone, de kok of Mushy, de kokshulp het eten en de koffie uitdeeld.

Rawhide is een OEROUDE tv serie en om er van te kunnen genieten is het dan ook beter om je "social justice" bril even af te zetten.
Terwijl de serie niet bang was om lansen te breken hebben we te maken met een historisch tijdsdocument; beide vanwege de tijd waarin de serie zich in afspeelt en de tijd waarin de serie gemaakt en uitgezonden is.
Hoewel er toch ook sterke vrouwen in de serie voorbij komen, zoals bijvoorbeeld Nina Foch als Madrina Wilcox in The Incident With The Judas Trap of Barbara "Missy" Stanwyck in The Captain's Wife is het duidelijk te merken dat televisiewereld in de jaren 50/60 voornamelijk door meneren geregeerd werd...blanke meneren.
De "Indianen" worden voornamelijk door blanke acteurs vertolkt in "redface." 
Nu weet bijna iedereen de waarheid over hoe het zat met hoe de Native Americans behandeld zijn, hoe hun landen zijn ingepikt en hoe systematisch getracht is hun culturen uit te roeien maar dat kon indertijd niet hardop op tv gezegd worden.
Toch worden de Native Americans in de serie niet alleen maar negatief behandeld en worden verschillende stammen niet over 1 kam geschoren. Ook komen de drovers in meerdere verhalen voor hun rechten op.
In The Incident of the Fish Out Of Water legt Gil aan zijn dochters uit dat "Indianen" net als blanke mensen zijn en dat er goede en slechte bijzitten
En in diezelfde afleveringen krijgen Meneer Favor en Pete onenigheid omdat een boze Pete  (♥)  een gevangen genomen Native American wil bevrijden zonder een plan op te stellen of aan de gevolgen te denken.

extra documentatie: Real Injun - Avro Close-up

Wat maakt Rawhide dan zo aantrekkelijk? 

Ha ha, nee...tenminste niet alleen ;)

Rawhide komt over als een jongens-avonturenboek. Je weet wel, die boekjes uit vervlogen jaren die je nog wel eens in de kringloopwinkel tegen kunt komen... Met bruin geworden bladzijdes maar die oh zo heerlijk ruiken. 

De verhalen zijn als je aan het langzame tempo gewend bent geraakt erg spannend. Vooral die waarin het leven van iemand van de groep op het spel staat en meneer Favor een race tegen de klok moet houden om diegene uit de trammelant te helpen...of omgekeerd, want die zijn er ook.
Televisie is inmiddels veranderd, mede dankzij de revolutie in de jaren 60 en technische ontwikkelingen. Het lijkt steeds minder op een op film vastgelegd toneelstuk en er is nu meer diversiteit en makers van series trachten zo goed mogelijk politiek correctheid toe te passen, maar  eigenlijk is er in tv land in de kern niet veel veranderd,  het verloop van het plot is in series in de basis hetzelfde is gebleven. Er zijn alleen meer toeters en bellen bijgekomen.

 

  De cast 

 Clint Eastwood als Rowdy Yates

Wie kent Clint Eastwood niet? heb je nog nooit een film met hem gezien, heb je vast wel eeniemandde woorden " Go ahead, make my day" horen uitspreken of "Do I feel lucky? Well, do ya, punk?"  

Rawhide was een van zijn eerste grotere rollen. De piepjonge Clint speelt Rowdy Yates, de heethoofdige ietwat *kuch* naive ramrod (een soort onderbaas) die om de aflevering zichzelf in de problemen weet te werken omdat hij weer eens voor de charmes van de verkeerde vrouw valt. Steevast wordt hij dan weer met een klap op zijn hoofd bewusteloos geslagen. Het is dan aan Mr. Favor om hem uit de moeilijkheden te vissen.
Wat men misschien niet zo snel van Clint Eastwood zou weten is dat hij ook heel mooi kan zingen. In de film versie van Paint Your Wagon zingt hij zelfs tegen bomen maar die stomme bomen willen niet naar hem luisteren...wij wel hoor Clint! ;)

 Eric Fleming als Gil Favor

Gil Favor of Mister Favor is de hoofdman en een soort vaderfiguur, niet alleen voor Rowdy maar voor de rest van de drovers

Hij heeft gestudeerd en was een kapitein in the Confederate Army, als je in de problemen zit kun je rekenen op Mr. Favor.  Bovendien als je de koeienpoep van 'm afspoeld en 'm in een net pak hijst blijkt dat hij een echte gentleman is en dat hij in Regency stijl kan dansen.

Gil is serieus en streng en wil eigenlijk alleen maar cowboy zijn maar ook hij ontkomt niet aan moelijkheden met de vrouwtjes die hem maar moeilijk kunnen weerstaan. 

Eric Fleming was een knappe verschijning met zijn imposante lengte, mooie diepe stem en vierkante kaken. Bij het grote publiek is hij voornamelijk bekend als Gil Favor maar voor hij in Rawhide te zien was speelde hij in een aantal lekker campy Science Fiction en Horror films. Vooral van Queen of Outer Space is het erg genieten! Het is bijzonder verdrietig dat hij op jonge leeftijd is verongelukt toen hij in Peru een tv film aan het opnemen was.

Sheb Wooley als Pete Nolan

Pete is de verkenner van de groep en is compleet onmisbaar!
Hij is integer, trouw en intelligent én hij kent de gebarentaal van de Native Americans. Hij heeft echter ook een plagerige kant en vooral Rowdy en Wishbone moeten het nog wel eens ontgelden.

Sheb Wooley verliet helaas in het vierde seizoen de serie om  aan zijn muziekcarrière te werken. Niet onverdienstelijk trouwens want hij had al eens grote hit met The Purple People Eater. 

Als je eens zin hebt kun je op zijn naam zoeken en wat naar zijn andere fijne liedjes luisteren. Zoals Hoot Owl Boogie en I Remember Loving You. Einde jaren 60 was hij regelmatig te zien in de tv-show Hee-Haw,  een revue tv show à la Smothers Brothers en Rowan & Martin's Laugh-In.  Net als deze twee shows is Hee-Haw typisch een late jaren 60 programma maar dan met meer country & western.

Paul Brinegar als Wishbone

Wishbone is de kok van het gezelschap, befaamd (of berucht?)  om zijn stoofpot, zuurdesembrood en dodelijk sterke koffie maar dat is niet zijn enige taak. Hij is ook de plaatsvervangende dokter van de uitrusting, voor het behandelen van kleine en soms zelfs grotere verwondingen kun je bij hem terecht.

Als er avonturen in de bergachtige gebieden beleeft moeten worden is het handig om Wishbone bij je te hebben want als geboren en getogen "mountain man" kent hij de gevaren en kan hij je er veilig door heen loodsen.

Wishbone is een chagrijnig oud mannetje die graag op alles en iedereen moppert maar met een gouden hart. Onder die woeste baard klopt het hart van een moeder.

Paul Brinegar is voornamelijk bekend van Rawhide, alle andere rollen waren een stuk kleiner. Een oplettende vintage tv liefhebber kan hem nog voorbij zien komen in gastrolletjes in series als Little House on the Prairie, CHiPs en The Dukes Of Hazzard.  Zijn laatste rol was in de western film Maverick.

 James Murdock/David Baker als Mushy

De kinderlijk Mushy is de kokshulp en is een beetje het pispaaltje van de serie. Maar hoewel Wishbone vaak op hem vit kan deze hem toch niet missen. Als de moeder van "James Mushgrove III"  zoals hij voluit heet, hem in een aflevering komt opzoeken om hem mee terug te nemen naar huis, iets was Mushy zelf niet wil, komen de drovers hiertegen in protest. Mushy is een beetje langzaam van begrip maar heeft een zacht karakter en staat altijd voor iedereen klaar.

James Murdock, die eigenlijk David Lee Baker heet heeft voor en na hij in Rawhide speelde een aantal kleine rolletjes gehad waarvan de bekendste die van een F.B.I. #2 agent in The Godfather: Deel II. In grotere rollen hebben we hem helaas nooit kunnen aanschouwen.

Robert Cabal als Hey Soos (Jezus) 

Hey Soos is verantwoordelijk voor het welzijn van de paarden.

Hij is heel erg bijgelovig maar tegelijk ook dapper en nobel en niet bang om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn fouten. Soms neemt hij zelfs de verantwoording op zich voor de fouten van iemand anders om de vrede te bewaren. Hey Soos is van Mexicaanse afkomst en heeft buiten de groep af en
toe met racisme te maken, in saloons als mensen weigeren hem te bedienen. De rest laat dat er meestal niet bij zitten en zijn niet bang in een vechtpartij voor hem te geraken.

Robert Cabal, die zelf geboren is in Honolulu Hawaii,  heeft ook niet veel grote rollen op zijn naam staan maar wel een hoop kleintjes. In Romance on the High Seas  (De ALLEREERSTE film van Doris Day!) heeft hij een "knipper en je mist het" rolletje als bellboy. 

Steve Raines als Jim Quince

Jim Quince, of gewoon Quince is een paar jaartjes ouder en is een ervaren cowboy. Hij heeft een nuchter karakter en is een harde werker en goed in wat hij doet. Quince komt in bijna alle verhalen voor maar is meestal een beetje opvulling en op de achtergrond. In Judgement at Hondo Seco is hij echter een centraal persoon. In deze aflevering laat hij zien dat ook hij niet bang is voor zijn idealen op te komen. Er misschien zelfs voor te sterven. Steve Raines was naast acteur ook stuntman en een zeer bedreven paardrijder. Hij leek ook op een echte cowboy en speelde voornamelijk gastrollen in western series. Net als zijn mede Rawhide acteurs had ook hij een rolletje in Cattle Empire. Hij is voor het laast op tv gezien in de serie Gunsmoke.

De rest van de regelmatig acteurs, Rocky Shahan en William Thomkins is een beetje een herhaling van een herhaling want ook zij zijn naast Rawhide nooit in grotere rollen terecht gekomen. 

Het omgekeerde is van toepassing op John Erwin want die is na Rawhide stemmen voor tekenfilms gaan doen, waarvan de bekenste de stem van He-Man in de gelijknamige tekenfilm serie (BY THE POWER OF GREYSKULL...I HAVE THE POWERRRRR)  

Gast acteurs

In de acht seizoenen dat Rawhide op tv te zien was speelden er een aantal acteurs in gastrollen mee die soms hun naam allang gevestigde hadden maar ook een aantal waarvan we pas later wat zouden gaan horen.  De lijst is heel erg lang dus hou ik het op een aantal van mijn lievelings acteurs of acteurs uit andere lievelings series of films...

• Leonard Nimoy 
• DeForest Kelly
• Susan Oliver 
• Cloris Leachman
• Peter Lorre
• Martin Landau
• Jack Lord
• Barbara Stanwyck
• Leslie Nielsen 
• Robert Culp 
• Shelly Berman 

• en natuurlijk niet te vergeten "Old Leather Lungs" Frankie Laine. 

3d en Star Trek into Darkness en Benedict Cumberbatch...

 

                                            (gif source ?)

Heel vroeger in mijn jeugd heb ik wel eens iets in 3d gezien. Toen was dat nog met van die brilletjes met 1 glas rood en de ander met groen of blauw.
Als ik heel diep in mijn herinnering graaf komt er een herinnering naar boven van een speciale televisie uitzending en dat mijn vader en moeder daar erg enthousiast voor waren. Een andere keer, ietsjes minder lang geleden heb ik in de NEMO een 3d film gezien over het menselijk lichaam en een soort submarinedingetje die in dat lichaam allemaal dingen ging doen...zo'n soort Fantastic Voyage of Innerspace verhaal. Maar een blockbuster 3d film had ik nog niet eerder gezien.

Er zijn een aantal dingen die mij er van hebben weerhouden om al eens eerder in de bioscoop een 3d film te bezoeken. De voornaamste daarvan is mijn overgevoeligheid. The Hobbit heb ik in 2d in de bios gezien en The Avengers gewoon thuis.
Maar goed, ik wilde heeeeel erg graag de nieuwe Star Trek film zien en omdat deze nergens in 2d draait én omdat ik eigenwijs ben hebben we ons onlangs naar de Munt begeven en hebben daar voor de eerste keer een commerciële 3d film gezien.

De huidige brillen zijn anders. De Real D is een soort "Heino bril" met 2 dezelfde kleur glazen.

Het systeem werkt met circulair gepolariseerd licht, waarbij de lichtsignalen voor elk oog niet lineair, zoals bij veel oudere 3D-technieken, maar gedraaid op het doek geprojecteerd worden. Het doek moet een dunne zilveren of aluminium laag hebben om dit signaal te weerkaatsen naar de bioscoopbezoeker, die een speciale RealD-bril nodig heeft die de signalen voor elk oog onderscheiden. Het licht voor het rechteroog draait met de klok mee, voor het linkeroog tegen de klok in. Als de projector in de bioscoop geschikt is (de projector moet sowieso digitaal zijn) wordt het zogenaamde “ZScreen”-apparaat voor de projector geplaatst om de stereoscopische beelden om te zetten in een voor de bril begrijpelijk signaal.
Het voordeel tegenover de lineaire techniek is dat ook wanneer de bioscoopbezoeker zijn hoofd draait, het 3D-effect in stand blijft. Een nadeel is echter de lagere helderheid, zowel door de lage doorzichtigheid van de glazen in de bril als het projectiesysteem zelf. Dit kan verholpen worden door het gebruik van een sterkere projectielamp.

(bron wikipedia) 

❝OH WAT LEUK, voorstukjes zijn dus ook in 3d!!!❞

(dan kun je alvast wennen?)  

Onder meer met World War Z, de nieuwe film met Brad Pitt die mij erg bloedstollend lijkt, te merken aan mijn instinctieve reactie enge dingen te ontwijken die mijn kant op werden geslingerd. ENNNN Man of Steel, de nieuwe Superman!!! die net als alle andere superhelden tegenwoordig ook zo'n "schubbenpakje" draagt.
Allebei films die ik hoogstwaarschijnijk niet in de bioscoop ga zien, tenzij ze ook in 2d draaien of als ik een 3d bril op sterkte zou kunnen versieren.
3d is een bijzonder ervaring en het maakt de poppenkast net een ietsiepietsie tastbaarder maar als je al een bril van jezelf draagt en zeker als daar een cilinder inzit is het een beetje problematisch. Sowieso voelt zo'n tweede bril niet fijn aan op je neus en gaat op den duur zelfs irriteren. En dan is er nog de hoofdpijn achteraf en dat ik een paar uur erna niet uit mijn woorden kan komen.

Star Trek

Mijn vader is een trekkie...tja niet zo eentje die in Klingon kostuums ronddartelend* maar wel eentje die ALLE afleveringen van ALLE versies wel honderduizendmiljoentriljoen keer gezien heeft en ik dus ook wel ongeveer zoveel.
Voor mij is het fijnste van Star Trek de hoopvolle boodschap dat in de toekomst de mensheid beter zal worden. Dat er geen honger meer zal zijn en dat we in ieder geval met onszelf geen oorlogen meer hebben. Alle levensvormen zijn waardevol en krijgen een kans te gedijden.

Hoe zit het met Star Trek Into Darkness? 

Star Trek Into Darkness is niet perfect maar ondanks heb ik ontzettend genoten van de film. Van de ACTIE (veel explosies, knarsend metaal en rinkelend glas) en de prachtige special effects. 
Maar toch, het plot was een beetje standaard en misschien zelfs wel een beetje voorspelbaar....Megalomane boze meneer voelt zich in de maling genomen en zweert wraak. in welke film had ik dit al eens eerder gezien?
Mijn tweede aanmerking is dat het geweld hoewel redelijk offscreen toch net iets te excessief is. Ik hou van een goede explosie maar de film had het ook best zonder die "ene scene" kunnen doen, ieeeeuuuuwww! En 1 keer iemand slaan is al meer dan genoeg. Niet echt "Star Trekkerig" want daar kon je gewoon je gevoelige hippie kinderen zoals ik naar laten kijken, deze film is hiervoor minder geschikt. 

Desondanks bevat STID genoeg elementen die de film voor mij boven de 7 sterren doet uitkomen. De cast die ook al in de vorige film lieten zien dat ze niet voor niets voor deze rollen uitgekozen zijn,  laten zich ook deze keer weer van hun beste kant zien.
Maar voornamelijk in het oog springt de verschijning van een afgetrainde Benedict Cumberbatch, "whitewashing" daargelaten, zet hij zeer overtuigend de superengerd John Harrison neer. Hij is ECHT bedreigend dankzij een creepy zalvende stem (die hij ook voor the Angel Islington gebruikte) en sierlijk gechoreografeerde vechtmoves die laten zien dat John Harrison een efficiënt krijger is. Het is bijna niet te geloven dat dit dezelfde acteur is die de rol van Martin Crieff in Cabin Pressure vertolkt.

Al met al een vermakelijk achtbaan rit die hopelijk bij een nieuwe generatie een interesse in vintage Star Trek zal doen aanwakkeren.

  * is niets mis mee ☺

High Noon

Ik wilde dit schrijfsel beginnen met "Ik heb nooit zo van westerns gehouden" maar hoe meer ik er over dacht hoe meer ik tot de conclusie kwam dat dit helemaal niet waar is. Ik heb heel erg genoten van de film Bad Girls en een van mijn lievelingsfilms is Two Mules for Sister Sara.

Als de Native Americans niet (al te) stereotiep misdadig worden neergezet, paarden geen nekbrekende toeren hoeven uit te halen en tenslotte als John Wayne niet de hoofdrolspeler van het verhaal is vind ik westerns juist ontzettend leuk om naar te kijken; vooral hele oubollige...lekker knus met een potje thee en een schaaltje koekjes of chippies.

Ik hou heel veel van vintage films en tv series kijken en dit mag ik thuis fijn naar hartelust doen maar na een overvloed aan afleveringen van The Monkees, The Brady Bunch en The Partridge Family vond mijn geliefde het eens tijd voor een wat meer stoerder genre.

Als je net als mij wat centjes wilt besparen maar toch voor de legale manier van films kijken wilt gaan is de bibliotheek de plek bij uitstek. Onze bieb heeft een ruim assortiment aan keuze en de kosten zijn maar 1 euro per titel per week.

High Noon met in de hoofdrollen Gary Cooper en Grace Kelly is wel een western maar het is meer ingetogen drama dan actie.

Er zitten geen wilde achtervolgingen in, er zitten zelfs niet eens koeien in. In plaats daarvan moet de film het hebben van de  beklemmende sfeer, die je als kijker van minuut tot minuut in real time meebeleeft.  

Daardoor voel je de frustratie mee van Marshal Will Kane terwijl hij wanhopig probeert de inwoners van zijn stadje mee te krijgen in het verdedigen tegen een naderende bende gemeneriken. Sfeervolle beelden met klokken tellen af, tot High Noon het moment dat het treffen zal plaatsvinden. Het verhaal van High Noon is symbolisch, het is belangrijk om dit te weten omdat het de film een extra dimensie geeft. Het verhaal is een allegorie over hoe het er in de jaren 40/50 aan toe ging in Hollywood,  toen ze in de greep was van het McCarthyisme.  Heel Amerika was toen doodsbang voor "het dreigende rode gevaar" oftewel het communisme. Heel veel acteurs, actrices, regisseurs en andere Hollywood talenten zijn slachtoffer geworden van de heksenjacht en op de zwarte lijst gezet op verdenken van "anti Amerikaanse activiteiten." Dat Gary Cooper ooit voor deze rol gekozen heeft is eigenlijk best opmerkelijk omdat hij een fervent aanhanger was van de Republikeinse Partij en ook lid was van de Motion Picture Alliance for the Preservation of American Ideals. Maar wat de reden ook is we zijn blij met zijn beslissing want het is naast Mister Deeds Goes to Town de mooiste rol van zijn carriere. Hij heeft er dan ook terecht een Academy Award voor mogen ontvangen.