Duif vs meisje.

Gemaakt door G. Offerman
De winnaar van de Margriet fotowedstrijd in oktober 1971.

Zonneschijn waarin opgenomen "Kiekeboe"

Ik heb weer eens iets moois in de kringloopwinkel gevonden. Een gebundelde uitgave van het jeugdblad Zonneschijn. Uit 1937

Deze illustratie komt daar uit.

Slip into something a little bit more comfortable.

Ik weet niet hoe het kwam, misschien had ik het ergens een onbewust gelezen, maar ik wist dus dat agent Phil Coulson van Agents of S.H.I.E.L.D. van jazz houdt. Iets wat we dit seizoen bevestigd zagen (hoorden).Het seizoen is nog maar ergens op de helft en Phil heeft al veel meegemaakt.

• Het bedrijf waar hij met zoveel plezier voor werkt is opgedoekt, waardoor de regering zijn activiteiten als illegaal ziet. Wat de wereld redden een stuk moeilijker maakt.

• Hij wordt bij bijna elke onderneming dwars gezeten door (neo) nazi engerds HYDRA en een super creepy Dr. Mengele kloon.
• Hij heeft een hele tijd dwangmatig moeten tekenen omdat het "medicijn" dat ie vorig seizoen toegediend heeft gekregen toch niet zo gezond was.

Ik maakte me dus een beetje zorgen over hem en het idee achter deze playlist was om hem eens tijd voor zichzelf te gunnen.
Ik kan me zo voorstellen dat hij zich na een drukke dag terug trekt in zijn vertrekken, zijn das los maakt, iets lekkers voor zichzelf tot zich neemt en deze playlist op zet.
Niet via de computer natuurlijk, hij heeft vanzelfsprekend al deze muziek op vinyl.

GERRY MULLIGAN ◦  SWEET AND LOVELY || LESTER YOUNG ◦  I CAN’T GET STARTED || ART PEPPER ◦  YOU GO TO MY HEAD || 

MILES DAVIS ◦ IT AIN’T NECESSARILY SO  || SIDNEY BECHET ◦ BLUES IN THE AIR || LEE KONITZ ◦ ’ROUND MIDNIGHT || 

JOHNNY HODGES ◦  THE SUNNY SIDE OF THE STREET || PEPPER ADAMS ◦ SINCE I FELL FOR YOU || 

JOHN COLTRANE QUARTET ◦ IT’S EASY TO REMEMBER  || STAN GETZ ◦ THANKS FOR THE MEMORY ||
ELLA FITZGERALD ◦ CHELSEA BRIDGE || WARNER MARSH QUARTET ◦ MY ROMANCE ||
DIZZY GILLESPIE ◦ WHEN IT’S SLEEPY TIME DOWN SOUTH || CHET BAKER ◦ TENDERLY ||
OSCAR PETERSON ◦ SOMEONE TO WATCH OVER ME (EXCERPT) || BEN WEBSTER ◦ SOPHISTICATED LADY


luister hier 

Leapin' Lizards!!!

 

Ik las dus een mening dat als je de nieuwste Annie film download en niet in de bios gaat zien dat je dan verantwoordelijk bent voor het floppen van deze film en dat dit voer is voor racisten die dan kunnen zeggen dat dit is omdat de hoofdpersoon een donkere actrice is.
Ik heb persoonlijk nog niemand over gehoord en ik heb er zelf ook absoluut geen problemen mee. Ik ben ook een grote fan van wat ze noemen "Colourblind casting" oftewel kleurenblind casten.

Er is ergens binnen Sony (geloof ik? ) een lek geweest en de film is nu al beschikbaar online.
Laat ik voor de duidelijkheid zeggen dat ik hoewel ik de film al wel gezien heb 'm NIET gedownload heb.

Als klein meisje was ik en ik kan het niet anders omschrijven als "geobsedeerd" door de jaren 80 versie en ook heb ik het boek van Thomas Meehan zo vaak gelezen dat het nu met plakband aan elkaar gehouden moet worden. Ik ben door de jaren veel van mijn bezittingen kwijt geraakt dus wil het sowieso al veel zeggen dat ik het nog steeds heb. 

Dus toen ik las over een moderne remake en later de trailer kon bekijken was ik beiden enthousiast en terughoudend deze film te gaan zien.

!!! PAS OP SPOILERS !!! 

De hoofdrolspelers doen het leuk en Quvenzhané Wallis is ontzettend schattig en goed gecast als de vroegwijze en een beetje brutale Annie, iets wat ze ook hoort te zijn en in het originele verhaal ook is. 

Ik heb recensies gelezen waarin Cameron Diaz er niet zo goed van af kwam maar ik vond haar eerlijk gezegd hilarisch en in plaats van de zeggen dat ze "over the top" speelt wil ik de uitdrukking "schmieren" gebruiken. Je kunt duidelijk zien dat ze veel plezier heeft gehad tijdens het maken van de film. Sowieso vind ik dat dit gezegd kan worden van alle acteurs die erbij betrokken waren.

Hoewel niet alle nummers vervelend waren vond ik de muziek  helaas iets minder, vooral de duidelijk aanwezige autotune  is voor mij nogal onprettig in het gehoor.

Wat ik wel snap is dat voor een versie die zich in de huidige tijd afspeelt de toegevoegde beats op hun plaats zijn en daar stoorde ik me niet aan.

Er zijn wel een aantal elementen die veranderd of weggelaten zijn voor de nieuwe film waar ik het niet mee eens ben.

In het originele verhaal (wat ook weggelaten is in de jaren 80 film) gaat Annie wel naar school en wint ze zelfs een spellingwedstrijd en ontsnapt ze haar ellendige leven door heel veel te lezen dus waarom ze het veranderd hebben in dat deze Annie niet kan lezen snap ik niet helemaal.

De meest grove fout is dat deze nieuwe Annie geen goed antwoord heeft over wat er met haar echte ouders is gebeurd. 

Ik snap dat in een moderne versie het een beetje vreemd is als haar ouders zijn komen te overlijden aan de griep maar dit kan net zoals de jaren 80 versie veranderd worden in een brand of iets anders. Dankzij deze antwoorden kan ze met een gerust hart geadopteerd worden door Daddy Warbucks/Will Stacks. Beetje slordig. 

Maar dit zijn allemaal geen redenen om de film niet te gaan zien en er geen plezier aan te beleven. 

The most wonderful time of the year

Hoewel ik altijd een interesse in de bijbel en het geloof heb gehad, vanuit een standpunt dat er een aantal interessante en mooie verhalen in staan, net als dat er in sprookjesboeken mooie en interessante verhalen staan, zie mezelf meer als spiritueel dan religieus.
Ook is mijn etnische en culturele achtergrond niet christelijk.
Toch ben ik dol op kerstmis.
Nostalgische liedjes gezongen door crooners en jazz-zangeressen, lichtjes in de bomen, warme chocolademelk of glühwein, schaatsbanen en kerststalletjes in het centrum van de stad.
En ook ...KERSTFILMS, zoetsappige, suikerige, ultra kleverige kerstfilms die in geen andere tijd van het jaar geschikt zijn omdat je daar dan veel te cynisch voor bent.
Maar met kerst mogen ze en dan vooral de tv films van Hallmark, je weet wel, hetzelfde bedrijf dat ook kaarten maakt.
Hier in Nederland is Sint Maarten pas over een paar dagen en ook moet Sinterklaas zijn stoomboot nog aanmeren, de eerste films worden in Amerika al uitgezonden in het kader van het aftellen naar de kerst. 
En ik doe lekker mee.

Sarah Carter en Damon Runyan in One Starry Christmas

Amour, Amour, je t'aime tant

Charles Perrault oftewel Moeder de Gans heeft een flinke stempel gezet op vele sprookjes. Wie kent er niet het verschil tussen de toch best wel gruwelijke versie van Assepoester en de versie van Perrault?
In de Grimm versie komt de goede petemoei helemaal niet voor en in plaats daarvan wordt Assepoes geholpen door de geest van haar moeder via een boom in de tuin en de daarin wonende duiven.
Maar het meest opmerkelijke stukje is toch wel als in de Grimm versie de prins het het muiltje langskomt om het te laten passen dat de gemene stiefmoeder tegen haar eigen dochters opdraagt een stuk van respectievelijk hun hiel en tenen af te hakken omdat ze als ze eenmaal koningin zijn toch niet meer hoeven te lopen.

Verwant aan het Assepoester verhaal is Ezelsvel oftewel Peau d'âne of Donkeyskin, een sprookje over koning die op het sterfbed van zijn mooie vrouw beloofd dat als hij hertrouwd dat hij dit met een vrouw doet die minstens zo mooi is als zij.
Na een periode van eenzaamheid en verdriet besluit hij dat het toch tijd is om te hertrouwen en het hele land wordt afgezocht naar een vrouw die net zo mooi is als de wijlen koningin maar helaas...
Er zijn in het hele koninkrijk geen mooie vrouwen te vinden maar dan valt het oog van de koning op zijn dochter (ewwwww!!! maar echt ja serieus zijn EIGEN dochter wtf!!??) en vraagt haar ten huwelijk.
In het sprookje is de prinses hier nogal van geschrokken en "wierp zich aan de voeten van haar vader, de koning, en bezwoer hem, met al de kracht van haar geest, om haar niet tot zulk een misdaad te dwingen"

Haar petemoei is het met haar hier over eens en besluit haar te helpen en verteld haar dat ze een aantal wensen moet uitspreken tegenover de koning in de hoop hem te ontmoedigen. Na een aantal redelijk normale wensen over jurken vraagt zij haar vader om een ezelsvel, niet zomaar dat van een gewone ezel maar de vel van zijn goud en juwelen poepende "ezeltjes strekje"

Dit ezelsvel helpt haar zich te vermommen en uiteindelijk om te ontsnappen. De prinses vlucht naar een naburig koninkrijk en gaat daar aan het werk in de keuken en iedereen vind haar maar lelijk en vies.
Maar dan op een dag als de prinses haar ezelsvel eens heeft afgeworpen ziet de prins van het land haar en wordt verliefd op haar, zo erg dat hij aan niets anders meer kan denken en zwak ziek en misselijk wordt.

Het enige wat nog kan helpen is een cake gebakken door de prinses. De prinses ziet de prins wel zitten en bakt voor hem een cake en verstopt haar ring in het baksel.

De prins vindt de ring (hij stikt er bijna in) en laat omroepen dat hij zal trouwen met het meisje dat de ring past.

Nou ja iedereen die het Assepoester verhaal kent weet dus wel hoe het af gaat lopen.

Nu heb ik onlangs de musical Peau d'âne gekeken en in die film viel het me op dat de prinses niet zo hard tegenstribbelt als ze eigelijk zou moeten en dat haar petemoei harder protesteert dan de prinses. Aan het einde van de film snap je ook een beetje waarom..behalve dan dat ik me niet voor kan stellen dat er nog iemand zo gek is met zo'n vieze vent te trouwen...koning of niet.

Peau d'âne is nogal psychedelisch (tja eind jaren 60, begin jaren 70) en heeft een hoog "wtf ben ik aan het kijken?!?!" gehalte maar is ondanks of misschien wel mede dankij dit een lust voor het oog.
De decors en kostuums hebben weelderige snoepkleuren en Catherine Deneuve is het stralende middelpunt vooral als ze haar "jurk als de zon" aanheeft.
Regisseur Jaques Demy liet zich inspireren door een eerdere sprookjesfilm namelijk Jean Cocteau's La Belle et la Bête, iets wat terug te vinden is in de slow motion en teruggedraaide scenes. Alsook het casten van Jean Marais als de koning.

Al met al toch best wel een aanrader en een goede film om een druilerige zondagmiddag op te fleuren.

Ben je lid van Spotify?

Dan kun je naar de muziek van Peau d'âne luisteren.

"Je zal het maar moeten afwassen..."

Dat is wat een vriendinnetje van mij zei toen we net z'n tweeën door de zalen van de Amsterdamse Hermitage wandelden om het porseleinwerk van de Romanov's te bezichtigen, aangevuld met het vaatwerk van "onze eigen Oranjes" en het servies van dat Josef Stalin voor zijn 25-jarig regeringsjubileum had gekregen van de arbeiders van het Hongaarse Ministerie van Zware Industrie.
Een servies wat hij overigens nooit gebruikt heeft en dat na zijn dood aan de Hermitage gebracht is. Het is nu voor de eerste keer in het buitenland tentoongesteld
Grappig detail is trouwens het rode sterretje dat op alles aangebracht is, het welbekende teken van communisme.

In de grote zaal na dat je de trap op bent gegaan zijn en aantal tafels tentoongesteld met het servies van de Tsaren, weelderig gedecoreerd met o.a. opgezette pauwen (hopelijk uit hunzelf dood neergevallen en niet vermoord alleen om als versiering te dienen) een soort nepbloementuin met een pergola.

De rest van de tentoonstelling valt helaas een beetje tegen want wat er "beneden" te zien is op nog een gedekte tafel boven en het bovengenoemd servies van Stalin na wel zo'n beetje wat er te zien is. Het is verder opgevuld met twee ruimtes met beamers die fragmenten van de film Russkiy kovcheg laten zien en wanden met uitvergrote foto's en tekst.
Toch is het alleen voor de grote zaal al wel de moeite waard om even langs de Hermitage te gaan.

Je hebt nog even de tijd want de tentoonstelling loopt pas af volgend jaar maart.

Als je vroeg bent kun je daarna nog even iets verder wandelen richting Het Joods Historisch Museum en/of de Portugese synagoge en daar nog even wat interessants te bekijken.
Of anders als je zin hebt in iets geheel anders kun je even langs het Waterlooplein om daar iets moois te scoren bij een van de kraampjes of nabijgelegen tweedehands winkeltjes.

IMDB trivia weet wat belangrijk is...

Het gaat hier over de western serie Cheyenne en natuurlijk is er meer aan deze serie dan alleen de He-mannerigheid van de hoofdrolspeler.
Cheyenne was voor het eerst op de Amerikaanse tv te zien in 1955 en was de een van de eerste westernseries en maakte verder de weg vrij voor series als Rawhide en Gunsmoke.
Het verhaalt over Cheyenne Bodie, een man die door indianen of zoals dat netjes heet, Native Americans is opgevoed en heeft dankzij dit feit de naam Cheyenne meegekregen.
Hij bewandeld of beweegt zich te paard door het oude westen op zoek naar werk en avonturen.
Soms werkt hij als scout voor het leger (na de burgeroorlog.)

Ondanks de hoge leeftijd is het een spannende serie die weet te boeien en niet al te langdradig is.
En wat ook belangrijk is, zonder al te veel gesol met paarden die gewond raken en over de kop vliegen.
Het gaat vaak meer over de rondreizen van Cheyenne en de daarbij bijkomende dramatische verwikkelingen en de relatie tussen hem en de mensen (of vrouwen) van een dorp of vestiging waar hij op dat moment verblijft. 
Het komt net als met Rowdy in Rawhide regelmatig voor dat hij ten onrechte van een daad beschuldigd wordt en hij zijn onschuld moet bewijzen.

De hoofdpersoon, vertolkt door Clint Walker, is vriendelijk en goudeerlijk en ondanks zijn bulkige voorkomen is hij goedmoedig en lost hij liever dit soort conflicten op een vredelievende manier op dan met geweld, hoewel hij niet terugdeinst voor een goed vuist of vuurgevecht.
Maar je kunt hem maar beter niet uitlokken want net als Lucky Luke schiet sneller dan zijn schaduw.

Nog meer photoshop gedoe

Ik heb deze gemaakt voor een vriendinnetje voor zoals je kunt zien, Tom Hiddleston's verjaardag.
Tom Hiddleston, een Britse acteur is bij het grote publiek voornamelijk bekend als Loki, het stiefbroertje van Thor in de gelijknamige film.
Tom is echter ook een (onofficiele?) ambassadeur voor Unicef, zoals al vele elegante bekendheden hem al voorgingen, Audrey Hepburn is daar eentje van en we hebben natuurlijk ook "onze eigen" Paul van Vliet.
Maar als je een fan bent van Tom en je wil hem graag een mooi kadootje geven en je kunt een zakcentje missen....
Of je kunt hem ook gewoon alleen fijne verjaardag wensen op twitter.

Ik heb me voor deze flyer/poster laten inspireren door klassieke film posters toen ik zocht op Fredric March (*fluit onschuldig een deuntje*) op het Geheugen van Nederland

Maar op een of andere manier is er ook wat Art Nouveau en Jugendstil ingeslopen.

Mede dankzij het mooie font van David Kerkhoff.

Genaamd Kunstschau, naar het kunstevenement van Gustave Klimt en vrienden in 1908.

Mijn country playlist is groovier dan je denkt.

Met onder andere, The Monkees, Michael Nesmith (And The First National Band), Buffalo Springfield, Johnny Cash, Sheb Wooley, Dolly Parton, Gram Parsons en vele, vele anderen.

https://play.spotify.com/user/bohemiangeek/playlist/5aO03DanaGSiMM5gNrUw8J
(Heb je wel Spotify voor nodig)

À bout de souffle

De film van vandaag is... À bout de souffle.

Weet je nog van die voornemens? nou eentje daarvan was "Meer Films van Europese makelij zien" en ik had al veel over deze film gehoord en gelezen en over Godard's stijl van filmen, perfect dus voor een zaterdagmorgenfilm!

De eerste keer dat ik over Jean-Luc Godard gehoord heb is jaren en jaren geleden en toen ik nog iets meer onnozel was dan dat ik nu ben. Toen ik in de bioscoop de Doors film zo'n kleine

40 keer gezien moet hebben, niet thuis op video of een illegale kopie, nee! IN DE BIOSCOOP...40 KEER!!

Dus zinnen gesproken in deze film zullen voor altijd af en toe in mijn hoofd omhoog ploppen...zoals deze...

I got in to see the head of production over there. He said, where is your script? I said, what script? Godard doesn't use a script. He improvises with a camera. He says, great. who's Godard?

Dit is overigens niet waar, als je de trivia van IMDB kan geloven had hij wel een script voor À bout de souffle.

Het script was alleen nog niet helemaal voltooid en schreef hij het terwijl ze aan het filmen waren.

Omdat ik al zoveel er over gelezen had was ik helaas niet zonder vooroordelen aan deze film begonnen.

Her en der zag ik berichtjes over mensen die niets van deze film snapten en ik was op hetzelfde voorbereid.

Ik verwachte er ook niet zo veel van de begrijpen maar behalve dat ik niet voldoende Frans beheers om alle woorden te verstaan ( gelukkig was het ondertiteld) vond ik het verhaal en de acties van de mensen in de film

helemaal niet zo moeilijk te begrijpen.

Jean-Paul Belmondo speelt Michel Poiccard, een jonge crimineel die nadat hij een politie-agent heeft doodgeschoten op de vlucht slaat en naar Parijs gaat op zoek naar zijn (ex?) vriendin.

Michel probeert bij verschillende mensen geld te lenen maar hij is een echte rat want als dit hem niet lukt dan steelt ie het gewoon.
Jean Seberg is Patricia Franchini en een vorige geliefde van Michel, ze is een Amerikaanse die Parijs bij de New York Herald Tribune werkt en probeert in de journalistiek te gaan.

Terwijl ondertussen de politie hem op de hielen zit verschuilt Michel zich in het appartement van Patricia.
Ze laat Michel in haar appartement blijven en hij probeert haar herhaaldelijk nog eens te verleiden seks met hem te hebben en om haar mee te krijgen naar Rome maar Patricia twijfelt over haar gevoelens.

Aangezien Michel een klootzak is maar toch ook wel heel erg charmant begrijp ik haar dilemma volkomen, haar uiteindelijke keuze komt dan ook niet heel erg onverwacht.

Het verhaal is eigenlijk heel simpel maar de manier hoe
deze twee acteurs in beeld worden gebracht samen met prachtige beelden van Parijs dragen er aan bij dat deze film heel stiekem een holletje in je hart wroet.

Schönberg & Kandinsky. Tegendraads in kunst en muziek

Mijn eerste museumbezoek van het jaar was de tentoonstelling over Arnold Schönberg (of Schoenberg) en Wassily Kandinsky in het

Joods Historisch Museum.

Dit was niet mijn eerste bezoek aan dit museum, ik was al een paar keer geweest, onder andere tijdens een rondleiding over Joodse gebruiken en geloof samen met een bezoek aan de Portugese synagoge aan de overkant.

En zo'n 6 jaar geleden ben ik naar de Sarah Bernhard (actrice) tentoonstelling geweest samen met mijn geliefde en zijn ouders (ook fervente museagangers) waar toen heel veel prachtige affiches/kunstwerken van Alphonse Mucha te zien waren.

Wassily Kandinsky - Geel Rood Blauw

Ik ben er deze keer naar toe afgereisd omdat Wassily Kandinsky al heeeeeel lang een lievelingskunstenaar van mij is...al die mooie vormen en frisse kleurtjes, ik hou er ontzettend van!

Bij de tentoonstelling gaat het alleen niet zo heel veel over hem maar meer over Albert Schönberg, iets wat ik had kunnen weten aangezien zijn naam als eerste wordt vermeld.

 Schönberg- Mahler's begrafenis 

De tentoonstelling verhaalt over het leven en werk van muzikant/componist en kunstenaar Arnold Schönberg, zijn tijdgenoten en diens korte(?) maar vruchtbare vriendschap met Wassily Kandinsky.

Arnold en Charlie Chaplin

Er zijn kunstwerken Kandinsky te zien maar ook van Schönberg die naast muziek componeren zelf ook prachtig kon schilderen. 

Evenals een handige tijdlijn met gebeurtenissen en foto's van zijn leven op verschillende plaatsen in Europa en van zijn latere leven in Amerika

 

 

 

Muziek 

Zijn muziek is boeiend, interessant en soms wonderschoon maar niet heel erg toegankelijk aangezien het meeste ervan "atonaal" is, een term waar hij geloof ik zelf nogal een hekel aan had

Toen hij voor het eerst het muziekstuk Pierrot Lunaire opvoerde kwam het publiek in opstand omdat het nog niet klaar was voor wat het ten gehoren kreeg.

Inmiddels is het opgenomen als standaardwerk van de modern-klassieke muziek

Een van mening verschil van is dat Schönberg zijn composities koud en mathematisch berekenend zijn en zijn gemaakt om zo min mogelijk in het menselijk gehoor te liggen, je oncomfortabel te maken door wat je hoort.

Of is het juist dat je moet luisteren met je gevoel en dat net als schilderijen van Kandinsky je de abstracte kleuren en vormen tot je moet laten spreken en loslaten dat iets altijd precies wat voor moet stellen.

Een volledige opnamen van zijn Pierrot Lunaire spreekgezongen door Stella Doufexis

The Lodger: A Story of the London Fog (1927)

❤

De eerste zaterdagmorgen film is The Lodger: A Story of the London Fog
Een oeroude  Alfred Hitchcock met Ivor Novello en June Tripp. 
Een Interessante film die beschouwd wordt als Hitchcock's allereerste echte "Hitchcock"

Ivor Novello

In London worden allemaal jonge blondharige vrouwen vermoord door ene "The Avenger" (hij laat een calling card achter waar dit op staat) en heel London is in de ban van deze engerd.

Ivor Novello speelt Jonathan Drew ofwel "The Lodger" die bij Daisy Bunting (June Tripp) en haar ouders een kamer heeft gehuurd, midden in het gebied waar "The Avenger" actief is.

Hij gedraagt zich een beetje vreemd (hij reageert nogal dramatisch op de schilderijen in zijn kamer van dames met blond haar) en Mevrouw en Meneer Bunting ( Marie Ault en Arthur Chesney) zijn er niet blij mee dat Jonathan zijn aandacht heeft gevestigd op hun dochter, de blondharige Daisy en zij verdenken hem ervan "The Avenger" te zijn.

Ondanks de  hoge leeftijd van deze film is deze toch best wel spannend en boeiend en blijf je tot bijna het einde je afvragen of Jonathan daadwerkelijk een enge seriemoordenaar is.
Het helpt ook best wel dat Ivor Novello een bijzonder knappe verschijning was en prettig is om naar te kijken.

Vaarwel 2013, Hallo 2014

Ik maak nooit zoveel standaard voornemens.

Stoppen met roken hoeft niet want dat heb ik nooit gedaan en gezond eten zoals fruit en groenten is geen straf dus hoef ik daar ook niet mijn best voor te doen.
Meestal komen mijn voornemens uit op  "Meer musea bezoeken" en "Zoveel mogelijk vintage films en tv series kijken"... toevalig allemaal leuke dingen, haha.
Met de vintage films en series is het aardig gelukt en met het "meer musea bezoeken" zat het ook wel snor.  Mede dankzij de heropeningen van het rijksmuseum en het stedelijk museum en dankzij een prachtig verjaarskado in de vorm van een museumkaart.

Aan het begin van een nieuw jaar is het normaal om terug te kijken naar het voorafgaande jaar. "Wat heb ik gezien"..."Wat heb ik gedaan?"

Het meest trots ben ik om mijn deelname aan de Dam tot Dam wandeltocht. Voor een eerste keer meedoen leek me de 18 kilometer wandeltocht een goede afstand om mee te beginnen, achteraf  bleek de afstand een eitje. Ik ben sowieso een goede wandelaar en ik vind niet snel een afstand te groot. Ik heb me dan ook voorgenomen om het dit jaar meteen groots aan te pakken en voor de 40 kilometer tocht te gaan. Ik ben van plan dit voor één of een aantal goede doelen van mijn keuze te gaan doen.
Welke dit zullen zijn zal ik tegen die tijd op mijn pagina op Just Giving zetten.
Het Epilepsiefonds is een goede maar Het Longfonds kan de centjes ook best gebruiken.

 

Filmliefhebbers die net als mij van lijstjes maken houden zullen ongetwijfeld bij hebben gehouden welke films ze het afgelopen jaar gezien hebben en wat daarvan de beste waren. 

In mijn vorige blogpost's Jaren 70 special was daar al en glimp van te zien.
Ik vond het een beetje moeilijk om een goede top 5 te maken omdat ik zoveel goede films dit jaar gezien heb. Much Ado About Nothing van Josh Whedon (die van Buffy The Vampire Slayer) (en natuurlijk meer recentelijk van The Avengers en Thor) verdiend het om genoemd te worden. Een film naar het toneelstuk van William Shakespeare (❤) maar dan in een modern jasje gegoten...alles behalve de originele tekst. Het was erg leuk om mensen te zien die ik ken van Joss zijn t.v. series in zo'n mooie taal te horen spreken. Vooral Clark Gregg en Nathan Fillion stelen de show maar Amy Acker als Beatrice doet het ook voortreffelijk.
Maar verder hebben Top Hat, High Noon en Mr. Smith Goes to Washington ook nét aan
de top 5 niet gered.

Xanne's film Top 5 van 2013

5. The Apartment (1960)

The Apartment staat aangegeven als komedie maar het is meer een komedie/drama.

Het is een film van Billy Wilder van wiens ik zijn Some Like It Hot wel honderduizend keer gezien heb.  Net als Some like It Hot speelt Jack Lemmon er een hoofdrol in en net als Some Like It Hot is The Apartment in zwart/wit maar daar houden de overeenkomsten op. The Apartment heeft een veel serieuzere toon. 

Jack Lemmon en Shirley MacLaine

Jack Lemmon speelt C.C. "Bud" Baxter, een man die bij een grote verzekeringsmaatschappij werkt en om een beetje hogerop te komen leent hij van tijd tot tijd zijn appartement uit aan zijn baas en andere superieuren zodat zij hun buitenechtelijke avontuurtjes daar mee naar toe kunnen nemen.

Alleen zijn baas, Jeff D. Sheldrake (Fred MacMurray) en andere meerderen zijn schoften en nemen misbruik van de situatie. Zo erg dat Bud op een gegeven moment zelfs op een koude avond uit zijn eigen huis gesloten wordt onder dreiging ontslagen te worden.

The Apart is een prachtige film die ondanks een paar beklemmende momenten nooit TE zwaar wordt dankzij het goede script en geweldig spel van Jack Lemmon en Shirley MacLaine.

 



4. Easter Parade (1948)

Muzikale film met Fred Astaire, Judy Garland en Ann Miller.
Fred Astaire speelt Don Hewes, die een show duo vormt met Nadine Hale ( Ann Miller en oh wat kan die dansen!) maar Nadine die heeft een betere baan aangeboden gekregen en nu moet Don een ander talent zien te vinden om mee verder te gaan. Zijn oog valt op Hannah Brown (Judy Garland.)
Hij probeert eerst het materiaal te gebruiken die hij voor hem en Nadine gebruikte maar Hannah is een ander soort artieste en ze moeten naar een stijl zoeken die beter bij haar past.
Ze kiezen er voor een meer komische kant op te gaan. Hoogtepunt daarvan is het liedje ♫ Couple of Swells ♫ waarin ze verkleed zijn als clowneske hobo's.
Een liedje die niet in de film zit maar wel is opgenomen is ♫ Mr. Monotomy ♫
Gelukkig toch te bekijken in het bonus menu van de dvd...én op Youtube :D



Easter Parade is een snoepje om naar te kijken, kleurrijk en dynamisch.
Fred Astaire en Judy Garland zijn in topvorm.

Extra vermelding verdiend Ann "Badass" Miller.
Tijdens Easter Parade dansde ze al haar routines in een harnas omdat ze herstellende was van een gebroken rug.
Ze moet ontzettend veel pijn gehad hebben maar daar merk je niets van.
F******g hardcore!





3. Morroco (1930)
Morroco was niet de eerste Pre-Code film die ik gezien heb, daar hebben The Marx Brothers al heel lang geleden voor gezorgd, maar wel de eerste Pre-Code waarvan ik bewust was dat het er eentje was.

Marlene Dietrich

Gary Cooper (yummm) speelt  Tom Brown, een soldaat in het Franse vreemdelingen legioen, fameus vanwege de regel dat je daar nooit meer uit komt. Tom is gestationeerd in Marokko waar toevallig Amy Jolly (Marlene Dietrich..ook yummm) als nachtclub zangeres is gaan werken. De twee worden verliefd maar er zijn natuurlijk enorme obstakels waar ze over heen moeten komen.Tom bevind zich vanwege zijn werk steeds in gevaarlijke situaties en daarbij is hij een enorme rokkenjager.
Op weg naar Marokko is Amy een rijke man tegengekomen die haar ook wel ziet zitten en Amy begint te twijfelen of deze man, Monsieur La Bessiere, vertolkt door Adolphe Menjou, niet een betere keuze is.

Morocco is een hete film, ik kan niet anders zeggen...je voelt gewoon de hitte, helemaal in de nachtclubscenes. Marlene Dietrich gehuld in een mannenpak is legendarisch en een genot om naar te kijken en dan is er natuurlijk ook nog Gary Cooper's perfect gebeeldhouwde gezicht.
Alleen  om die redenen is de film al de moeite waard.
 


2. Notorious (1946)
Notorious is een film van Alfred Hitchcock met Ingrid Bergman en Gary Grant
Als je net als mij van klassieke films houdt is dat waarschijnlijk om verschillende redenen. Een van die redenen is het vaak wat lager liggende tempo, er wordt de tijd genomen een verhaal te vertellen.

Cary Grant en Ingrid Bergman

Notorious is daarin extra prettig. Op zeer subtiele wijze ontvouwd zich een verhaal en de meest spannende scènes moeten het niet van explosies of wilde achtervolgingen hebben.
Ingrid Bergman speelt Alicia Huberman wiens vader een veroordeelde nazi spion is.
Alicia wordt gestrikt door T.R. Devlin (Cary Grant) om op een groep van haar vader's nazi vrienden te spioneren in Rio de Janeiro.

Het wordt gecompliceerder als Devlin en Alicia verliefd op elkaar worden.
Verder is Claude Reins te zien als Alexander Sebastian , één van Alicia's vaders vrienden. Een gladde nazi engerd wiens moeder, Madame Anna Sebastian (Leopoldine Konstantin) misschien nog wel enger is.

 


1. Design for Living (1935)

"No sex!"

Design for Living is net als Morocco een Pre-Code en toevallig ook met Gary Cooper. (wat? :p)

In deze losse hervertelling van het Noël Coward toneelstuk met dezelfde naam speelt de sprankelende Miriam Hopkins, Gilda Farrel, een dame die in de trein naar Parijs twee aantrekkelijk jonge mannen tegen komt.

Gilda voelt wel wat voor beide mannen, Tom Chambers en George Curtis (vertolkt door Fredric March en Gary Cooper) en vind het maar moeilijk om tussen deze twee vrienden te kiezen. Ze probeert het dus maar om samen te gaan wonen met beide heren op platonische basis.

Of dit gaat werken...hmmm?

 

 

Wat gaat 2014 bieden?

Het nieuwe jaar was natuurlijk meteen goed begonnen met de eerst aflevering van het langverwachte derde seizoen van de Britse serie Sherlock en volgende week komt Marvel's Agents of S.H.I.E.L.D. weer terug en komen we erachter hoe het er met Agent Phil Coulson aan toe gaat. 
Wat vintage series en films betreft zijn wij hier thuis pasgeleden begonnen met het eerste seizoen van De Man van Zes Miljoen en met de westernserie Cheyenne.
Ook is één van mijn nieuwe voornemens dit jaar om elke zaterdagmorgen een klassieke film te bekijken die ik nog niet eerder gezien heb.
Wordt het morgen iets van Hitchcock of misschien wordt het wel een mooie of leuke stomme film? Misschien doe ik eens gek en doe ik allebei (The Lodger: A Story of the London Fog)
Mijn wenslijst bestaat uit 380+ titels dus genoeg om uit te kiezen dacht ik zo.