Riders on the Storm

Midden tussen de Maze Runner films (ik heb de tweede nog niet gezien, misschien dit weekend...hoop ik) het boek van de Maze Runner en The Scorch Trials viel mijn oog op Goodreads ineens op The Diviners serie van Libba Bray. Dezelfde schrijfster als de Gemma Doyle serie.
The Diviners is een "young adult fantasy" boek dat zich afspeelt in het New York van 1926....ja ja dat zijn dingen waar ik enthousiast over kan worden.
Het gaat over een aantal jonge mensen, de zogeheten Diviners, mensen met speciale gaven, met als hoofdpersoon Evie O'Neill.
Evie is een echte flapper die door haar ouders na een schandaal naar haar oom in New York gestuurd wordt.
Daar krijgt ze te maken met oude en nieuwe vriendschappen, feestjes, een enge bovennatuurlijke seriemoordenaar, een cult en met de liefde.
Het resultaat is een bijzonder sfeervol maar ook een griezelig boek die je niet moet lezen of luisteren als je alleen thuis bent. Zeker niet in de avond en als alle lichten uit zijn..brrr.

 luister hier naar mijn fanmix (8tracks)

Boeken of nou ja....

Als je zo dit blog leest merk je dat ik het weinig over boeken heb...dat terwijl ik toch iedere maand eentje wegwerk.
Ik ben op het moment in training voor de Dam tot Dam Wandeltocht en onderwijl luister ik graag boeken.
Ik heb een abonnement bij Audible en ik heb dit jaar al een aantal boeken geluisterd..geen ingekorte versies, nee volledige boeken.
Waaronder klassieker Breakfast at Tiffany's van Truman Capote en eeuwige favoriet Harry Potter and the Philosopher's Stone van J.K. Rowling.
Mijn laatste boek was het eerste boek van vijfdeligeThe Maze Runner serie van James Dashner. 

Ik had de film onlangs gezien en het leek me wel wat om ook het boek te luisteren. Als ik de tweede film heb gezien ben ik van plan ook daarvan het boek aan te schaffen.
Net als in de film gaat het over Thomas (in de film gespeeld door Dylan O'Brien) die door middel van een lift in een afgesloten vallei terecht met andere jongens die leven van landbouw en boerderijdieren houden.
Ze wonen daar al drie jaar en iedere maand komt er een nieuwe jongen met de lift omhoog samen met voorraden en medicatie.
Onderwijl zijn er taakverdelingen, jongens die bijvoorbeeld eten verbouwen, die het eten koken en ook jongens die het mysterieuze doolhof doorzoeken om te zien of een een ontsnapping is.
Maar Thomas is anders dan de andere jongens en dan komt er ook nog eens een meisje de dag nadat Thomas is gearriveerd met de lift naar boven. Ze heeft in haar hand een briefje met daarop geschreven dat zij de allerlaatste is die ooit nog met de lift naar boven komt.

Uiteraard is het boek een stuk uitgebreider en zijn er een aantal verschillen maar de grote lijnen komen aardig met elkaar overeen.

Net als The Hunger Games (die ik overigens wel ooit eens in de bieb had geleend en in was begonnen maar nooit heb uitgelezen) is The Maze Runner een Dystopian of in het Nederlands een "Dystopisch" verhaal. Dat wil zeggen dat er een soort ramp met de aarde gebeurd is of een oorlog is geweest en dat het gaat over hoe mensen na die ramp of oorlog leven. Een Dystopie is het tegenovergestelde van een Utopie.

Volgende week gaat het tweede deel van de filmserie in premiere, Maze Runner: The Scorch Trials. Hij gaat voornamelijk in 3d draaien maar in Amsterdam ook in 2d.

Mister Roberts (1955)

Ik had deze film al een tijdje in mijn "watchlist"staan op Letterboxd. Ik weet niet meer precies wanneer ik 'm er in had gezet en ook niet meer zeker waarom maar ik denk dat het iets heeft te maken dat William Powell en Jack Lemmon allebei een rol hebben in Mister Roberts.
Het verhaal is niet bijzonder boeiend en gaat nogal langzaam maar het acteurswerk is van grote klasse. Met name van William Powell, die zoals gewoonlijk een ondeugende twinkeling in zijn ogen heeft zoals we dat kennen van zijn Thin Man films. Dit was tevens zijn laatste film. William Powell in deze film al op leeftijd en met prachtig wit haar maar nog steeds uiterst charmant was ernstig ziek en had nogal last van de hitte en kon ook met moeite zijn teksten onthouden. Als toeschouwer merk je daar echter helemaal niets van.

Ik ben niet zo heel erg bekend met het werk van Henry Fonda, ik heb maar drie films van hem gezien (al ga ik daar verandering in brengen)  maar die vond ik in de film ook erg indrukwekkend.
Het verhaal gaat over een vrachtschip aan het einde van de tweede wereldoorlog in de Grote Oceaan, in de buurt van Hawaii.
Mister Roberts (Henry Fonda) is een officier op het marine-vrachtschip de Reluctant ziet een aantal schepen voorbij komen die naar het daadwerkelijke oorlogsgeweld vertrekken. Mister Roberts denkt dat ie op het vrachtschip niet bijzonders kan betekenen en stuurt regelmatig brieven naar de bullebak van een kapitein van het schip (James Cagney) om overgeplaatst te worden naar een ander meer spannend schip.
De matrozen van het schip zijn al heel lang aan boord en kunnen wel een verzetje gebruiken maar als ze eindelijk dan een verlof hebben gekregen dankzij Mister Roberts probeert de kapitein dit de dwarsbomen.
Dit omdat ie denkt van Mister Roberts af te kunnen dwingen geen overplaatsing brieven meer in te sturen. Maar dan  krijgen ze bericht dat in Europa de oorlog inmiddels is afgelopen....

Zoals ik hierboven al had aangeven is dit ook een film met Jack Lemmon, hij speelt de ietwat flapdrollige ensign Pulver die uiteindelijk toch zelfverzekerdheid en kracht ten toon spreidt.
Jack Lemmon heeft voor zijn rol een Oscar mogen ontvangen.

The Lone Ranger (2013)

"same!"

Ik had besloten deze  nieuwe western film te gaan kijken omdat ik na het zien van de nieuwe The Man from U.N.C.L.E. film een enorme crush op Armie Hammer heb ontwikkeld ( hij is zo verrukkelijk als Ilya ♥♥♥)  en omdat ik nu eenmaal heel erg geniet van grote cowboys...Cheyenne, Mr. Favor,  leek me deze film dus een goede keuze. 

Bovendien is The Lone Ranger gemaakt door dezelfde mensen achter The Pirates of the Caribbean films en daar zijn wij thuis nogal fan van. 

Ik kan niet zeggen dat ik niet van de film genoten heb... Armie's droge humor (♥) en Johnny Depp's Buster Keaton-achtige stone face met bijbehorende capriolen zijn erg leuk maar de film rammelt echter nogal.

Er zijn een aantal grappige momenten zoals het witte paard dat vreemde dingen doet en de voorgenoemde stunts die Tonto (Johnny Depp) en The Lone Ranger (Armie Hammer) uithalen maar de film is ook ook ERG bloederig en gewelddadig.  Je zou toch denken dat anno 2013 al dat paardengedoe met CGI op te lossen is.

Bovendien is het voor vintage westerns niet zo erg dat Indianen of netjes gezegd, Native Americans door blanke acteurs worden gespeeld, in 2013 is "redface" niet meer zo gepast...hoe leuk Johnny Depp het ook doet. Soms herinnert hij je aan die momenten in At World's End als Jack Sparrow in Davy Jones's locker opgesloten zit met verschillende versies van zichzelf en hij een pinda moet delen.
Bij de trivia van IMDB staat dat Johnny Depp gelooft dat hij zelf Native American bloed heeft aan de kant van zijn grootmoeder. Ikzelf heb in de verte o.a. Indonesisch bloed en ik weet hoe  je je daar mee verbonden kunt voelen, dus tja twijfelgeval.

Om maar te zwijgen over Butch Cavendish, de slechterik, gespeeld door William Fitchner met een gegrimeerde schises.

Daar staat dan weer tegenover dat de film tegelijk wel weer heel erg eerlijk is over het lot dat de meeste Native-Americans bevallen is. Kaalgeplukt en uitgemoord omdat ze in de weg zaten van "de vooruitgang." 

Helena Bonham-Carter en Ruth Wilson zijn allebei Britse dames die in de film met overtuiging Amerikaanse dames spelen. Vooral Helena als de roodharige hoerenmadam Red Harrington is zoals gewoonlijk een heerlijkheid om naar te kijken.

Al met al aan te raden als je van westerns houdt maar wel met een kussen (of de schouder van je geliefde) om achter te verschuilen als het te eng wordt.