3d en Star Trek into Darkness en Benedict Cumberbatch...

 

                                            (gif source ?)

Heel vroeger in mijn jeugd heb ik wel eens iets in 3d gezien. Toen was dat nog met van die brilletjes met 1 glas rood en de ander met groen of blauw.
Als ik heel diep in mijn herinnering graaf komt er een herinnering naar boven van een speciale televisie uitzending en dat mijn vader en moeder daar erg enthousiast voor waren. Een andere keer, ietsjes minder lang geleden heb ik in de NEMO een 3d film gezien over het menselijk lichaam en een soort submarinedingetje die in dat lichaam allemaal dingen ging doen...zo'n soort Fantastic Voyage of Innerspace verhaal. Maar een blockbuster 3d film had ik nog niet eerder gezien.

Er zijn een aantal dingen die mij er van hebben weerhouden om al eens eerder in de bioscoop een 3d film te bezoeken. De voornaamste daarvan is mijn overgevoeligheid. The Hobbit heb ik in 2d in de bios gezien en The Avengers gewoon thuis.
Maar goed, ik wilde heeeeel erg graag de nieuwe Star Trek film zien en omdat deze nergens in 2d draait én omdat ik eigenwijs ben hebben we ons onlangs naar de Munt begeven en hebben daar voor de eerste keer een commerciële 3d film gezien.

De huidige brillen zijn anders. De Real D is een soort "Heino bril" met 2 dezelfde kleur glazen.

Het systeem werkt met circulair gepolariseerd licht, waarbij de lichtsignalen voor elk oog niet lineair, zoals bij veel oudere 3D-technieken, maar gedraaid op het doek geprojecteerd worden. Het doek moet een dunne zilveren of aluminium laag hebben om dit signaal te weerkaatsen naar de bioscoopbezoeker, die een speciale RealD-bril nodig heeft die de signalen voor elk oog onderscheiden. Het licht voor het rechteroog draait met de klok mee, voor het linkeroog tegen de klok in. Als de projector in de bioscoop geschikt is (de projector moet sowieso digitaal zijn) wordt het zogenaamde “ZScreen”-apparaat voor de projector geplaatst om de stereoscopische beelden om te zetten in een voor de bril begrijpelijk signaal.
Het voordeel tegenover de lineaire techniek is dat ook wanneer de bioscoopbezoeker zijn hoofd draait, het 3D-effect in stand blijft. Een nadeel is echter de lagere helderheid, zowel door de lage doorzichtigheid van de glazen in de bril als het projectiesysteem zelf. Dit kan verholpen worden door het gebruik van een sterkere projectielamp.

(bron wikipedia) 

❝OH WAT LEUK, voorstukjes zijn dus ook in 3d!!!❞

(dan kun je alvast wennen?)  

Onder meer met World War Z, de nieuwe film met Brad Pitt die mij erg bloedstollend lijkt, te merken aan mijn instinctieve reactie enge dingen te ontwijken die mijn kant op werden geslingerd. ENNNN Man of Steel, de nieuwe Superman!!! die net als alle andere superhelden tegenwoordig ook zo'n "schubbenpakje" draagt.
Allebei films die ik hoogstwaarschijnijk niet in de bioscoop ga zien, tenzij ze ook in 2d draaien of als ik een 3d bril op sterkte zou kunnen versieren.
3d is een bijzonder ervaring en het maakt de poppenkast net een ietsiepietsie tastbaarder maar als je al een bril van jezelf draagt en zeker als daar een cilinder inzit is het een beetje problematisch. Sowieso voelt zo'n tweede bril niet fijn aan op je neus en gaat op den duur zelfs irriteren. En dan is er nog de hoofdpijn achteraf en dat ik een paar uur erna niet uit mijn woorden kan komen.

Star Trek

Mijn vader is een trekkie...tja niet zo eentje die in Klingon kostuums ronddartelend* maar wel eentje die ALLE afleveringen van ALLE versies wel honderduizendmiljoentriljoen keer gezien heeft en ik dus ook wel ongeveer zoveel.
Voor mij is het fijnste van Star Trek de hoopvolle boodschap dat in de toekomst de mensheid beter zal worden. Dat er geen honger meer zal zijn en dat we in ieder geval met onszelf geen oorlogen meer hebben. Alle levensvormen zijn waardevol en krijgen een kans te gedijden.

Hoe zit het met Star Trek Into Darkness? 

Star Trek Into Darkness is niet perfect maar ondanks heb ik ontzettend genoten van de film. Van de ACTIE (veel explosies, knarsend metaal en rinkelend glas) en de prachtige special effects. 
Maar toch, het plot was een beetje standaard en misschien zelfs wel een beetje voorspelbaar....Megalomane boze meneer voelt zich in de maling genomen en zweert wraak. in welke film had ik dit al eens eerder gezien?
Mijn tweede aanmerking is dat het geweld hoewel redelijk offscreen toch net iets te excessief is. Ik hou van een goede explosie maar de film had het ook best zonder die "ene scene" kunnen doen, ieeeeuuuuwww! En 1 keer iemand slaan is al meer dan genoeg. Niet echt "Star Trekkerig" want daar kon je gewoon je gevoelige hippie kinderen zoals ik naar laten kijken, deze film is hiervoor minder geschikt. 

Desondanks bevat STID genoeg elementen die de film voor mij boven de 7 sterren doet uitkomen. De cast die ook al in de vorige film lieten zien dat ze niet voor niets voor deze rollen uitgekozen zijn,  laten zich ook deze keer weer van hun beste kant zien.
Maar voornamelijk in het oog springt de verschijning van een afgetrainde Benedict Cumberbatch, "whitewashing" daargelaten, zet hij zeer overtuigend de superengerd John Harrison neer. Hij is ECHT bedreigend dankzij een creepy zalvende stem (die hij ook voor the Angel Islington gebruikte) en sierlijk gechoreografeerde vechtmoves die laten zien dat John Harrison een efficiënt krijger is. Het is bijna niet te geloven dat dit dezelfde acteur is die de rol van Martin Crieff in Cabin Pressure vertolkt.

Al met al een vermakelijk achtbaan rit die hopelijk bij een nieuwe generatie een interesse in vintage Star Trek zal doen aanwakkeren.

  * is niets mis mee ☺