Good Dame (1934)

Op zaterdag doen we de zaterdagmorgenfilm... nou ja niet altijd maar deze morgen wel.
Ik was een beetje doelloos op Tumblr mijn dash heen en weer aan het scrollen, zoals men dat wel doet en ik zag deze prachtige foto van één van mijn liefjes Fredric March voorbij komen van de film Good Dame

bedankt lars134

Een wat minder bekende Pre-code uit 1934, geregiseerd door Marion Gering waarin Fredric schittert samen met de geweldige en altijd lieflijke Sylvia Sidney.

Sylvia speelt een onschuldige showgirl, Lillian of Lillie Taylor, die ontslagen is van haar laatste baantje en terwijl ze op het kermisterrein wat rondloopt wordt haar tas gestolen en heeft ze geen geld meer om naar Chicago af te reizen.  Ze neemt noodgedwongen een baantje aan als "cooch girl" op de kermis, iets wat in het stadje waar de kermis was neergestreken verboden is vanwege dat dit onzedig wordt bevonden.

Ze heeft nog niet gedanst of de politie komt een inval doen en ze wordt gearresteerd en moet 50 dollar borg betalen, iets wat ze niet heeft.

Maar eventjes ervoor heeft ze kennis gemaakt met Mace Townsly (Fredric) een horkachtige

oplichter, die op de kermis een soort van "balletje balletje" speelt maar dan met kaarten. Fredric speelt deze rol met flair en een zwaar Chicago accent.

Al vanaf het eerste moment heeft deze Mace een zwak heeft voor haar wat hij noemt "Good Dame" en blijkt uiteindelijk toch niet zo'n hork te zijn als dat hij doet voorkomen. Hij voelt zich ook een beetje schuldig omdat haar tas niet zomaar door iemand was gestolen maar door zijn handlanger "Spats".

Met gevaar voor eigen leven scharrelt hij de 50 dollar borgtocht bij elkaar en voorkomt zo dat Lillie zes maanden in de gevangenis moet gaan zitten.

Ze wordt vrijgelaten met de opdracht van de rechter dat ze zo snel mogelijk de stad verlaat en anders moet ze toch nog het gevang in.

De nogal louche baas van de kermis, daar waar het geld vandaan was gestolen, laat dat niet op zijn kop zitten en zet Lillie de trein uit en Mace die anders waarschijnlijk in elkaar zou worden of erger springt eruit.

Op elkaar aangewezen zetten Mace en Lillie  samen een zwendeltje op en proberen zo wat geld te verdienen om Lillie de stad uit te krijgen. Maar willen ze eigenlijk wel afscheid van elkaar nemen?

IMDB staat deze film onder drama maar ik vond 'm eigenlijk meer onder romantische komedie met drama en misdaad elementen vallen. Voornamelijk door de woordenwisselingen die Lillie en Mace met elkaar hebben.

Mace: Hello, Townie.
Lillie: The big insurance shot. Pick up your feet and walk with them, Wisey.
Mace: Listen, baby, I'm hep now.
Lillie: To what?
Mace Your gag. You're a chorine. Why the sleigh ride?
Lillie: Maybe I thought you were Santa Claus.
Mace: Do I look like Santa Claus?
Lillie: You look like something I don't believe in.
Mace: Crackin' dame, eh?
Lillie: Oh, I crack a nut from time to time.
Mace: Why didn't you tell me you was a chorine?
Lillie: You were too young to be told.
Mace: Well, I been places.
Lillie: Yeah but I bet never to the same place twice. Guys like you think just because a girl's in the chorus all you gotta do is buy her a dish of chow mein.
Mace: Listen, I was ready to shoot the bankroll on you. It ain't my fault if you short change yourself.

Voor mij was het een goede keuze voor de zaterdag morgen en ik heb 'm op Letterboxd een hartje gegeven omdat ik van heb genoten maar ik denk dat je wel een beetje een Fredric March en Sylvia Sydney fan moet zijn om 'm te kunnen waarderen.