The Lone Ranger (2013)

"same!"

Ik had besloten deze  nieuwe western film te gaan kijken omdat ik na het zien van de nieuwe The Man from U.N.C.L.E. film een enorme crush op Armie Hammer heb ontwikkeld ( hij is zo verrukkelijk als Ilya ♥♥♥)  en omdat ik nu eenmaal heel erg geniet van grote cowboys...Cheyenne, Mr. Favor,  leek me deze film dus een goede keuze. 

Bovendien is The Lone Ranger gemaakt door dezelfde mensen achter The Pirates of the Caribbean films en daar zijn wij thuis nogal fan van. 

Ik kan niet zeggen dat ik niet van de film genoten heb... Armie's droge humor (♥) en Johnny Depp's Buster Keaton-achtige stone face met bijbehorende capriolen zijn erg leuk maar de film rammelt echter nogal.

Er zijn een aantal grappige momenten zoals het witte paard dat vreemde dingen doet en de voorgenoemde stunts die Tonto (Johnny Depp) en The Lone Ranger (Armie Hammer) uithalen maar de film is ook ook ERG bloederig en gewelddadig.  Je zou toch denken dat anno 2013 al dat paardengedoe met CGI op te lossen is.

Bovendien is het voor vintage westerns niet zo erg dat Indianen of netjes gezegd, Native Americans door blanke acteurs worden gespeeld, in 2013 is "redface" niet meer zo gepast...hoe leuk Johnny Depp het ook doet. Soms herinnert hij je aan die momenten in At World's End als Jack Sparrow in Davy Jones's locker opgesloten zit met verschillende versies van zichzelf en hij een pinda moet delen.
Bij de trivia van IMDB staat dat Johnny Depp gelooft dat hij zelf Native American bloed heeft aan de kant van zijn grootmoeder. Ikzelf heb in de verte o.a. Indonesisch bloed en ik weet hoe  je je daar mee verbonden kunt voelen, dus tja twijfelgeval.

Om maar te zwijgen over Butch Cavendish, de slechterik, gespeeld door William Fitchner met een gegrimeerde schises.

Daar staat dan weer tegenover dat de film tegelijk wel weer heel erg eerlijk is over het lot dat de meeste Native-Americans bevallen is. Kaalgeplukt en uitgemoord omdat ze in de weg zaten van "de vooruitgang." 

Helena Bonham-Carter en Ruth Wilson zijn allebei Britse dames die in de film met overtuiging Amerikaanse dames spelen. Vooral Helena als de roodharige hoerenmadam Red Harrington is zoals gewoonlijk een heerlijkheid om naar te kijken.

Al met al aan te raden als je van westerns houdt maar wel met een kussen (of de schouder van je geliefde) om achter te verschuilen als het te eng wordt.