In de Grimm versie komt de goede petemoei helemaal niet voor en in plaats daarvan wordt Assepoes geholpen door de geest van haar moeder via een boom in de tuin en de daarin wonende duiven.
Maar het meest opmerkelijke stukje is toch wel als in de Grimm versie de prins het het muiltje langskomt om het te laten passen dat de gemene stiefmoeder tegen haar eigen dochters opdraagt een stuk van respectievelijk hun hiel en tenen af te hakken omdat ze als ze eenmaal koningin zijn toch niet meer hoeven te lopen.
Verwant aan het Assepoester verhaal is Ezelsvel oftewel Peau d'âne of Donkeyskin, een sprookje over koning die op het sterfbed van zijn mooie vrouw beloofd dat als hij hertrouwd dat hij dit met een vrouw doet die minstens zo mooi is als zij.
Na een periode van eenzaamheid en verdriet besluit hij dat het toch tijd is om te hertrouwen en het hele land wordt afgezocht naar een vrouw die net zo mooi is als de wijlen koningin maar helaas...
Er zijn in het hele koninkrijk geen mooie vrouwen te vinden maar dan valt het oog van de koning op zijn dochter (ewwwww!!! maar echt ja serieus zijn EIGEN dochter wtf!!??) en vraagt haar ten huwelijk.
In het sprookje is de prinses hier nogal van geschrokken en "wierp zich aan de voeten van haar vader, de koning, en bezwoer hem, met al de kracht van haar geest, om haar niet tot zulk een misdaad te dwingen"
Haar petemoei is het met haar hier over eens en besluit haar te helpen en verteld haar dat ze een aantal wensen moet uitspreken tegenover de koning in de hoop hem te ontmoedigen. Na een aantal redelijk normale wensen over jurken vraagt zij haar vader om een ezelsvel, niet zomaar dat van een gewone ezel maar de vel van zijn goud en juwelen poepende "ezeltjes strekje"
Dit ezelsvel helpt haar zich te vermommen en uiteindelijk om te ontsnappen. De prinses vlucht naar een naburig koninkrijk en gaat daar aan het werk in de keuken en iedereen vind haar maar lelijk en vies. Maar dan op een dag als de prinses haar ezelsvel eens heeft afgeworpen ziet de prins van het land haar en wordt verliefd op haar, zo erg dat hij aan niets anders meer kan denken en zwak ziek en misselijk wordt.
Het enige wat nog kan helpen is een cake gebakken door de prinses. De prinses ziet de prins wel zitten en bakt voor hem een cake en verstopt haar ring in het baksel.
De prins vindt de ring (hij stikt er bijna in) en laat omroepen dat hij zal trouwen met het meisje dat de ring past.
Nou ja iedereen die het Assepoester verhaal kent weet dus wel hoe het af gaat lopen.
Nu heb ik onlangs de musical Peau d'âne gekeken en in die film viel het me op dat de prinses niet zo hard tegenstribbelt als ze eigelijk zou moeten en dat haar petemoei harder protesteert dan de prinses. Aan het einde van de film snap je ook een beetje waarom..behalve dan dat ik me niet voor kan stellen dat er nog iemand zo gek is met zo'n vieze vent te trouwen...koning of niet.
Peau d'âne is nogal psychedelisch (tja eind jaren 60, begin jaren 70) en heeft een hoog "wtf ben ik aan het kijken?!?!" gehalte maar is ondanks of misschien wel mede dankij dit een lust voor het oog.
De decors en kostuums hebben weelderige snoepkleuren en Catherine Deneuve is het stralende middelpunt vooral als ze haar "jurk als de zon" aanheeft.
Regisseur Jaques Demy liet zich inspireren door een eerdere sprookjesfilm namelijk Jean Cocteau's La Belle et la Bête, iets wat terug te vinden is in de slow motion en teruggedraaide scenes. Alsook het casten van Jean Marais als de koning.
Al met al toch best wel een aanrader en een goede film om een druilerige zondagmiddag op te fleuren.
Ben je lid van Spotify?
Dan kun je naar de muziek van Peau d'âne luisteren.
No comments:
Post a Comment